Renata | Aslaz

45: Alışveriş

  Asi mobilya mağazasından içeri adımını attığı an kulağının dibinde patlayan konfeti yüzünden yerinde sıçrayınca kendini Alaz'ın kollarında buldu.

"Tebrikler!" Çalışanlar onu alkışlıyorlardı. Asi ne olduğunu anlamaya çalışarak şaşkın şaşkın etrafa bakarken mağazanın müdürü olduğunu tahmin ettiği bir adam ona senetlere benzeyen kocaman bir karton uzattı. "Bugün mağazamıza gelen 100. müşteri olduğunuz için bizden indirim çeki kazandınız!"

Asi işaret parmaklarını kendine doğru doğrulttu. "B-ben mi?"

"Evet, A-" Adam boğazını temizledi. "Evet, hanımefendi. Siz!" Eliyle Alaz'ı gösterdi. "Ve eşiniz, tabii ki."

Asi eğer "Evli değiliz." derse Alaz'ın alınacağını düşündüğünden adamın dediğini düzeltmedi.

Asi yaşadığı şoku atlatamadan bir pasta kesildi ve çalışanlardan biri gelip onun ve Alaz'ın hediye çekiyle poz vermesini istedi. Alaz sırıtarak elleriyle belini kavrayıp poz vermesi için onu kameraya doğru döndürünce Asi de onun gibi kameraya bakarak gülümsedi.

"Ee, şey, bunu," Elindeki kartonu resmini çeken çalışana gösterdi. "Yanımızda taşımak zorunda mıyız? Geçerli olması için yani? Yoksa kasaya bıraksak olur mu?"

Çalışan arkasında duran Alaz'a baktıktan sonra tekrar Asi'ye döndü.

"Ben alayım onu, Asi Hanım."

"Adımı nereden biliyorsunuz?"

"Şey," Çocuk çeki elinden alırken Asi'nin suratına bakmadı. "Müdüre söylerken duydum."

Çocuk yanlarından uzaklaşırken Alaz ellerini karnının üstünde birleştirip boynunu öptü.

"Bak, evden erken çıkalım demem iyi oldu."

Alaz dudaklarını boynundan çekmeden "Hı hı." deyince sesi sanki yankı yapıyormuş gibi olduğundan daha yüksek çıktı.

"Alaaz."

"Efendim?"

Asi elini arkaya doğru uzatıp Alaz'ın saçını okşadı. "Burada olmaz."

"Daha hiçbir şey yapmadım ki."

"Ha, yapmayı planlıyordun yani?"

"Hımm... Belki."

"Dur. Dur!" Sevgilisinin ellerinden kurtulmaya çalıştı. "İnsanlara rezil olacağız."

Alaz dudaklarını boynuna sürterek "Sevişmeyelim de taşa mı dönelim?" diye bir şarkı mırıldanmaya başlayınca Asi güldü.

"O şarkının sözleri farklıydı sanki?"

"Benim vücudumda sevişmeyince taşa dönen bir kısım var." Sonunda etrafındaki kollarını gevşetince Asi ona doğru dönebildi. "O yüzden şarkı sözlerini bu şekilde değiştirmeyi uygun buldum."

"Hımm..." Alaz'ın yanaklarını sıkıştırıp dudaklarına üst üste ufak öpücükler kondurdu. "Eve gidince o çok değerli taşınla ilgilenirim, olur mu?"

"Eve kadar beklememize gerek yok. Karavanı bıraktığım yere de gidebiliriz aslında-"

***

Asi mağazayı gezerken sanki ilk defa Dünya'ya gelmiş bir uzaylının merakına sahipmiş gibi göründüğünü biliyordu, ama hayatında ilk kez bir evi istediği gibi dekore edecekti. Dışarıdan çocuk gibi de görünse, uzaylı gibi de görünse umurunda değildi.

Salonun duvarlarını yeşile boyadıkları için o renge uygun bir kanepe bakarken Alaz kendini L koltuklardan birinin üstüne atıp yanındaki boşluğa eliyle pat pat vurdu. "Gelsene." Asi koltuğa oturur oturmaz kolunu omzuna atıp onu kendine doğru çekti. "Ohh." Saçını mı koklamıştı o? "Böyle çok güzel olmadı mı?"