Part3

280 3 0
                                        

🌸 ខ្ញ៉ំនឹកនាង 🌸

// ថ្ងៃចន្ទ//

តាំងពីថ្ងៃនោះមក យ៉្នហ្គី មិនដែលបង្ហាញខ្លួនឲ្យ យូរ៉ា បានឃើញទៀតនោះទេ សូម្បីទូរស័ព្ទក៏មិនឃើញទាក់ទងមក ទាំងដែលបានយកលេខរបស់នាងទៅហើយ។

ព្រឹកនេះដែរលោកគ្រូនាយកប្រើឲ្យទៅសម្អាតបន្ទប់ប្រជ៉ំទៀតផង ទៅទាំងថ្នាក់តែម្តង ។

    ដានីល និយាយទាំងខ្ជិលច្រអូសថា៖

    _ " មិនយល់ចិត្តគ្រូសោះ ហេតុអីក៏ឲ្យពួកយើងមកសម្អាតដែរ ធុញជាទីបំផុត "

    យូរ៉ា ស្តីឲ្យមិត្តបែបលេងសើច

    _ " ម្តងណាក៏ឯងខ្ជិលដែរ "

ចុងយ៉ុន និយាយម្នាក់ទៀត និងធ្វើមុខស្អុយដូចត្រូវគេបង្អត់អាហារយ៉ាងចឹង

    _ " ក៉ំថាតែ ដានីល អី យើងក៏ខ្ជិលដូចគ្នា មិនដឹងជាស្អីណាស់ណាទេ ប្រើតែថ្នាក់យើងមិនឈប់មិនឈរ "

    _ " អឺណា! ទុកថាមកលេងទៅ យ៉ាងណាក៏មាន
គ្នាច្រើនជួយដែរ បន្តិចក៏រួចហើយ "

យូរ៉ា ជាមនុស្សគិតវិជ្ជមានបែបនេះឯង មិនថាគ្រូប្រើឲ្យធ្វើអ្វីនោះទេ នាងនឹងធ្វើយកងាប់យករស់ ដោយគ្មានការតវ៉ាសូម្បីមួយម៉ាត់។

ចុងយ៉ុន ស្រដីឡើង

    _ " ក៏ត្រូវម្យ៉ាងដែរ មិនបាច់ទៅអង្គុយរៀនម៉ោងគណិតទេ ឈឺក្បាលសឹងស្លាប់ "

    តែមិនទាន់បានទៅដល់បន្ទប់ប្រជ៉ំរបស់សាលាផង មានក្មេងស្រីថ្នាក់ទីដប់ បីនាក់មកស្រែកគ្រឹឺត ចុងយ៉ុន ធ្វើឲ្យនាងមិនអាចបន្តទៅមុខបាន ។

   _ " អាយយយយ!បង ចុងយ៉ុន គួរស្រលាញ់ដល់ហើយ "

   នៅទីនេះ ចុងយ៉ុន ប្រៀបដូចជាអាយដល់គេអ៊ីចឹង ថែមទាំងមានអ្នកយល់ច្រលំថានាងជាពួកស្រីស្រលាញ់ស្រីទៀតផង ។ តែនាងមិនដែលចេញមុខបដិសេធនោះទេ ចង់អ្នកណាគិតអីក៏គិតទៅ នាងមិនចាប់អារម្មណ៍ស្រាប់ហើយ ។ ហើយនៅពេលមានអ្នកចូលមកធ្វើការ
ស្គាល់គ្នា នាងតែងរាក់ទាក់ទៅវិញជានិច្ច ទើបចេះតែមានគេមកស៉ំថតរូបជាមួយ ជាហូរហែរ ទាំងដែលនាងមិនបានស្អាតអីណាស់ណាផង ។

ស្នេហ៍ក្បែរគ្រាប់សំណរ🌷(completed)Where stories live. Discover now