𝗜𝗡𝗨𝗥𝗘 | عادت

𝐩𝐭:𝟏𝟖"خاطرات"

شاید نباید انقدر زود میپذیرفت اما ، یجایی اون گوشه های قلبش ، به اینکه هرروز با جونگکوک برخورد داشته باشه ، باهم حرف بزنن یا بحث کنن

به اینکه هرروز ببینتش ، باهاش شوخی کنه راضی بود.

اون تمام ضد و نقیض ها و رفتارهای مختلف جونگکوک رو پذیرفته بود ، میدونست اشتباهه اما جلوی قلبشو که نمیتونست بگیره.

درواقع میشه گفت اونقدراهم نباید به این حسش پرو بال میداد اما ، بهرحال میدونست که جایی توی دلش علاقه به اون کاشته شده.

نگاه جونگکوک بازهم بی حس بود ، اما اون دیگه مشکلی باهاش نداشت.

به حرفش ادامه داد:"الان میخوام توضیح بدی ... همین الان!"

با تحکم گفت:"بشین"

از اینکه هر دقیقه لباس خیسش به تنش میچسبید و برامدگی های بدنشو به نمایش میزاشت و هردقیقه مجبور بود تا اونو از بدنش فاصله بده خسته شد ، پس گفت:"حداقل بزار لباسمو عوض کنم"

جونگکوک به سادگی پشتش رو بهش کرد تا زودتر لباسش رو عوض کنه .

و بعد از برداشتن لباس از کمد و پوشیدنش بجای لباس خیس روی تخت نشست ، جونگکوک هم با شنیدن صدای تخت برگشت و طوری بتونه کامل زیر نظرش بگیره ، رو به روش ایستاد.

سونهی:"خیلی خوب ، منتظر ماشین بودم ، یه ماشین از تو اب رد شد و خیسم کرد"

بعد از چند لحظه که بهش خیره بود گفت:"دروغ میگی"

سونهی:"دروغ نمیگم"

جونگکوک:"تو رنگت پریده بود ، داشتی میلرزیدی"

سونهی:"چرا انقدر توجه میکنی؟"

جونگکوک:"توجه نکردم ، از قیافت معلوم بود"

سونهی:"پس چرا بقیه مثل تو نیومدن تو اتاقم تا حالمو بپرسن؟"

دوباره تو جواب دادن تعلل کرد ، پشت به سونهی به طرف در اتاق رفت:"به هر حال حس فضولیم ارضا شد"

سونهی:"چقدرم خوب فرار میکنی"

بعد از خارج شدن جونگکوک از اتاقش ، زیر پتوی نرم و خنکش خزید ، حرف زدن با جونگکوک که در نهایت اون بود که پر از سوال از اتاق خارج شد ، باعث شده بود تا حدودی ترسی که تو تنش بود رو فراموش کنه ،

نمیتونست منکر این بشه که با جونگکوک ، واقعا از دنیای اطرافش میبرید و تنها کسی که دوست داشت تمام حواسش پیشش باشه، اون بود.

صبح در حالی که عمارت تو سکوت غرق بود از خواب بیدار شد ، احتمالا از اون روزهایی بود که بیشتر خدمه توی مرخصی بودن.

مدتی از صبحانه خوردنش نگذشته بود که یکی از خدمه هه با سرعت وارد عمارت شد ، بین نفس هاش گفت:"یکی اومده و میگه که با شیم سونهی کار داره"