GECENİN KOMUTANI

43

Askeriyeye geçmiştik sonunda. Kılıç ve Yiğit birşeyler konuşuyorlardı, daha doğrusu Yiğit konuşuyor Kılıç onaylayıp geçiyordu.

" Komutanım!" Diyerek her zamanki neşeli sesiyle yanımıza yaklaşan Alpay'a gülümseyerek baktım.

" Komutanım benim derdime bi siz derman olursunuz."

" İsim alayım."

" Asel Korkmaz, anasınıfı öğretmeni." Bir süre düşündüm tanıyor muyum diye.

" Komutanım benim yiğenimi kullanıyor ya!" Diye sitem etti Kılıç. Kafamda şimşekler çaktı bir anda.

" Kılıç yiğenine söyle birkaç gün Alpay alsın."

Şokla baktı Kılıç bana.

" Alpay bunu unutma." Dediğinde albayın kızı girdi içeri.

" Sen niye buradasın?!" Diye kükrediğinde Kılıç dahil hepimiz şaşkınlıkla ona döndük.

" Burada askerlik mesleğimi yapıyorum?" Göz devirdi kız. O sırada Yiğit yaklaştı yanıma.

" Bu kız yakında Kılıç'ı alır." Diye mırıldandı.

" Onu mu diyorum ben, yaralısın sen yaralı!"

" Bölüyorum ama Kılıç yarım saatin var, içtima alanına gelmek için. Tuğkan sende yürü artık."

" Konu nasıl bana döndü?"

💫

Onlar çıkınca bakışlarını kıza çevirdi Kılıç.

" Yaralı hâlde mi?" Dedi kız masum gözlerle bakarak.

" İyileştim."

" Doktor kolunu zorlama dedi."

" Olabilir? Bu benim için engel değil."

Dedi ayaklanarak.

" Sönmez." Diye mırıldandı. Kılıç ise saniyeler içinde ona döndü.

" Efendim Küçük Hanım?"

" Birincisi kolunu çok zorlama, ikincisi.." derken Teoman Albay girdi içeri.

" Sönmez!" Kılıç kızdan bakışlarını çekip hızlı bir şekilde hazırola geçti.

" Astsubay Üstçavuş Kılıç Sönmez emredin komutanım!" Asena bakışlarıyla Kılıç'ı süzerken, Kılıç keskin bakışlarını albaydan çekmedi.

" İçtimaya mı gidiyorsun astsubayım?"

" Evet komutanım,"

" Kimle yapılacak?"

" Üsteğmen Gökçe Keskin komutanım."

" Yaran daha tam iyileşmemiş Kılıç?" Dedi Teoman Albay tek kaşını kaldırarak. Göz ucuyla baktı Kılıç, Asena'ya.

" Bana engel değil komutanım, iyileştiğimi düşünüyorum."

Albay ise şaka mısın bakışları atmakla yetindi.

" Kılıç kızım sana emanet." Diyerek çıktığında ikisininde kaşları çatıldı.