ဒီနေ့တစ်နေ့လုံး ဟိုတယ်အသစ်တည်ဆောက်မှုအတွက် ဖူးကော အန်တီနန်းပါ လှည့်လည်ကြည့်ရှုပြီး လိုအပ်တာတွေကို ပြောကြားခဲ့ရသည်။အန်တီနန်းက မှတ်ထားဖို့လိုတာတွေနဲ့ ပြန်ရောက်ရင် ဆက်လုပ်မဲ့ အစီစဉ်တွေကို တစ်ခုချင်းပြောကာ ဖူးကို ချရေးထားစေသည်မို့ ဖူးကိုယ်တိုင်လဲ အားလပ်ချိန်မရ။
အန်တီနန်းက အလုပ်လုပ်တာတော့ အတော်လေး စည်းစနစ်ကျသည်။အလုပ်ကိုသာ အာရုံစိုက်ပြီး ရှင်းပြသမျှ ပြောသမျှကို လေးလေးနက်နက် နားထောင်နေတဲ့ အန်တီနန်းရဲ့ ပုံစံဟာ တကယ့်ကိုစွဲမက်ချင်စရာ။smart ကျလွန်းသည်ဟု ထင်မိသည်။
"ဗိုက်ဆာပြီလား.."
အန်တီနန်းဟာ နောက်မှာ ရောက်နေတဲ့ ကျွန်မကို ငဲ့စောင်းကြည့်ရင်းဆိုလာသည်။
"ဟုတ် နည်းနည်းတော့ ဆာတယ်။ဒါပေမဲ့ ကိစ္စမရှိပါဘူး အန်တီနန်း ပြီးအောင်ဆက်လုပ်ပါရှင့်။ဖူးပြီးမှ စားလိုက်ပါ့မယ်..."
"မင်း အတော်စကားများတယ် သိရဲ့လား...ထွန်းကို တို့တွေတွက် အစားသောက်တွေ စီစဉ်လိုက်တော့..."
အန်တီဟာ ဟိုတယ် မန်နေဂျာကို ပြန်လှည့်ကြည့်ရင်းပြောလိုက်သည်။
"ဟုတ်ကဲ့ ခင်ဗျ...ကျွန်တော်အားလုံး စီစဉ်ထားပါတယ်။ဟိုတယ်ကို သွားရုံပါဘဲဗျ.."
"ဒါဆိုကျန်တာတွေ ပြီးမှ ဆက်ကြည့်ကြတာပေါ့.."
"ဟုတ်ကဲ့ ကြွပါခင်ဗျ..."
မန်နေဂျာက အသင့်ပြင်ဆင်ပေးထားသော စားသောက်ခန်းထဲသို့ ခေါ်သွားလေသည်။မနက်က အစာနည်းနည်းသာ စားရသေးသည်မို့ ခုံပေါ်မှာ ထိုင်ပြီးတာနဲ့ တစ်ခုပြီး တစ်ခုကို မနားတမ်းစားနေမိသည်။အန်တီနန်းကတော့ ထမင်းနဲ့ဟင်းကိုသာ စားလေသည်။
"ဗိုက်ဆာနေရဲ့သားနဲ့ ဘာလို့တို့ကို မပြောသလဲ.."
"အဲ့တာ အန်တီနန်း အလုပ်လုပ်နေလို့လေ။အလုပ်ချိန်ဆိုတော့ ဗိုက်ဆာလဲ သည်းခံရမှာပေါ့..."
အစားမပြတ်ဘဲ ပြန်ဖြေလာသည့်မောင်ဟာ ပလုတ်ပလောင်းနဲ့ ပြည့်လျှံနေတဲ့ ပါးစပ်ထဲကို ခေါက်ဆွဲကြော်ထပ်သွင်းရင်း ပြောလေသည်။
YOU ARE READING
အမှားဟုသတ်မှတ်ခဲ့သည်ရှိသော်
Randomတကယ်လို့တို့မဟုတ်တဲ့တခြားအရာတစ်ခုက မောင့်ကို ပြုံးရွှင်စေခဲ့ရင် တို့အဲ့အရာကိုဖျက်ဆီးပစ်မယ်။ဒါကို မောင်ကအမှားလို့သတ်မှတ်ခဲ့သည်ရှိသော် စာသားမှားယွင်းမှုတစ်စုံတစ်ရာရှိခဲ့သော် စာရေးသူ၏ညံ့ဖျင်းမှုသာဖြစ်ပါသည်။မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကိုမှ ထိခိုက်စေလိုခြင်းမရှိ...
