Mr. Right (Mr. Series #3)

Chapter 13

"I'll be there, I promised."

Sandali kaming napatingin sa ganda ng park. Nakakapagpatihimik ang view rito. Nakaka-overwhelm. Para akong nasa paraiso, at ang magandang parte ay kasama ko ang taong mahal ko.

"And regarding your father's business, we also discussed his plan to take over his reputation the day I entered his office to play Russian roulette. He wants to use me to clear his name. He never forced me into helping him, but I insisted, despite the fact that it was against my father. But I am not doing that to get revenge on my father; I simply want to set things right and to experience working in a company,"paliwanag niya habang marahang pinipisil ang daliri ko. "I've been interested in running the company, but my father doesn't trust me enough to teach me how to do it."

Naalala ko 'yong nag-dinner kami sa kanila. I noticed that too.

"So, tinuturuan ka ni dad?" tanong.

"Yeah, which I never expected. Kalaban pa talaga ni dad ang nagturo sa akin," sarkastiko niyang bitaw.

Tumango ako at hinaplos ang kamay niya. Nababasa ko sa kaniya na naroon nga ang interest niya sa business field. Kahit papaano ay nawala ang pag-aalala ko tungkol sa pagdrop out niya sa school.  I hope he really became someone he wanted to be. I will support him in each and every decision he makes. Well, ever since, I've always done that.

"So, ano nang balita? May progress na ba?" pag-iiba ko ng usapan.

"Yeah, so far, I investigated about it with the help of Derrick since hindi rin masyadong makagalaw ang dad mo sa mismong company niya dahil lahat ng board of directors pinag-iisipan siya nang masama. But ended up, those board members ay kasabwat rin. Kawawa ang mga investors, kawawa ang dad mo."

Now I understand kung bakit ganoon na lang ang ugali ni dad pagdating sa business. Marami siyang kalaban. There were a lot of eyes watching him, waiting for his wrong move. Kaya pala ganoon na lang kung disiplinahin niya ako dahil ayaw niyang magkaroon ng butas laban sa kaniya.

"Humahanap pa kami ng matibay na ebidensya kung saan dinadala ng dad ko ang perang ninanakaw niya sa kompanya. I'm sorry kung ginagawa 'to ng dad ko sa pamilya niyo."

Simple akong ngumiti at umiling. "You don't have to say sorry about it, Jhon Rey. It wasn't your fault and hindi mo kontrol kung paano tumakbo ang isipan ng tatay mo. Kaya huwag kang panghinaan ng loob, narito lang naman ako. Hihintayin kita."

"What if it takes so long? Or what if hindi kami magtagumpay?"

"That won't change the fact that I love you, Jhon Rey. Kahit anong mangyari, hihintayin kita. Kung saan mo ako iniwan, nandoon lang ako. Kahit hindi ka magtagumpay, pakakasalan pa rin kita sa oras na maramdaman mo na sa sarili mong you're worthy of my love."

Niyakap niya ako. Tahimik along nakangiti habang ninanamnam ang init na ibinibigay ng kaniyang mga bisig. Hindi ako mananawa at mapapagod na maghintay kung siya naman ang hihintayin ko. Sapat na sa aking nakakapiling ko siya nang ganito...ganito kalapit.

"I am planning to give you this tonight, pero hindi na ako makapaghintay. Baka mawala na ako sa timing," sambit niya na nagpakunot sa noo ko. Bumitiw siya sa pagkakayakap sa akin at nagulat ako nang maglabas siya ng maliit na kahon. Binuksan niya iyon sa harap ko.

Agad na rumagasa sa dibdib ko ang kaba. What the hell?

Anong nangyayari?

My hands began to tremble, and my knees both felt weak.

He opened the box in front of me.

"I told you, once I leave that door, you're mine. I've been a little busy these past few days, but I've never had a day without thinking about this. I spent a lot of time thinking about how to propose to you properly, Sheen May."