BL: AIMING FOR YOUR HEART

Chapter Thirty-five

On the table, Amory and Sebastian was seated beside each other. While his dad was examining them closely hindi nakaligtas sa mga mata nito ang pag-akbay sa kaniya ni Sebastian kay pasimple niya hinulog ang kamay nito paalis sa balikat niya.

Sebastian on the other hand smiled politely at Amory's parents. “Good morning ma'am and sir, my name is Sebastian Mikhail Astor, I am Amory's boyfriend po.” Nginitian ito ng kaniyang mommy but his dad was still looking at him indifferently.

Amory smiled sa pagpapakilala nito. Damn it feels so good that they're officially together now.

“ Ikaw ba ang nagpaiyak sa unico hijo ko?” Hindi ito nakasagot agad kaya tiningnan ito lalo ng masama ng papa niya. Scrutinizing every part of his face and movement.

“Siya nga iyon dad. ” Sumbong ni Amory. Gulat na napatingin naman sa kaniya ang nobyo pero nang-aasar na nginitian niya lang ito.

Nakita niya  ang bakas ng  guilt at kaba sa mga mata ni Sebastian. Natatarantang hinawakan siya nito sa legs sa ilalim ng mesa para patigilin siya sa pang-aasar dito.

But he still looks like his usual chill demeanor if you look outside. But under the table natatawa siya sa kamay nito na pasimpleng pinipisil ang hita niya.

Ibinaling ng kaniyang dad ang atensiyon nito sa kaniya. “Isama mo yan sa probinsiya Amory para matuto at maipakilala sa mga tito mo.”

Napatingin naman si Amory sa katabi. “Dad busy po siya sa trabaho–”

“Hindi ba niyan magagawan ng paraan?” His dad inquired coldly while staring directly at Sebastian.

Aalma sana siya ulit pero nagsalita na si Sebastian. “Gagawan po ng paraan sir.” Para itong robot.

“Kailan?” His dad indifferently asked kung kailan ito pupunta.

“Uhmm...ako na po ang maghahatid kay Amory as soon as possible po.” Sebastian said, natatawa si Amory dahil pinipilit nitong makapagsalita ng tagalog ng walang accent.

“Hindi ko gusto na umiiyak ka dahil dito sa lalaking to Amory. Walang kaso sa akin kung magustuhan mo ay kapwa lalaki mo rin pero huwag mong sasanayin ang sarili mong ikaw ang laging umiiyak sa inyong dalawa. Kaganda mong lalaki at marami rin naman ang nahuhumaling sa iyo kahit sa probinsiya. Hindi yan kawalan sa iyo. AKo pa mismo ang hahanap kung lalaki talaga ang gusto mo anak.” Dahan dahang liningon niya si Sebastian na tahimik na nakikinig sa lintaya ng tatay niya.

Sebastian held Amory's hand under the table because he felt really sorry about hurting him.

Aside sa masamang tingin ng tatay niya kay Sebastian ay masasabing the breakfast went well naman.

“ Are you really going with me in the province? You don't have to.” Amory said nang mapag-isa na sila sa kuwarto. Kinukuha kasi ni Sebastian ang naiwang wallet at susi.

Sebastian looked at him at pinanliitan siya nito ng mata. “Why are you happily welcoming Matt in there but you're trying to prevent me from going?” Natatawang napailing si Amory sa pagiging sobrang seloso nito.

“Hindi sa pinipigilan kita, I just don't want to disturb your job.” Natatawang paliwanag niya dito but Sebastian just skeptically looked at him. “Wala ka bang tiwala sa akin?” dugtong niya sa naunang nasabi.

“Not that I don't trust you, I just can't let  other people touch what's mine.” Sebastian stated possessibely.

Napailing si Amory dito he was about to talk more but somebody knocked on the door.

“Hindi pa ba yan uuwi?” It was his dad's voice.

“Pauwi na nga po, Dy.” He softly pulled Sebastian to go outside the room, paglabas nila nakita nilang nakatayo roon ang daddy niya habang naghihintay sa kanila.