BL: AIMING FOR YOUR HEART

Chapter Seventeen

SPG: If you're under 18 please skip this chapter.

Amory and his team finished the practice earlier than scheduled because almost  everyone is not in their good condition. The coach decided to let them rest for tonight and the succeeding day para bumalik ang mga lakas nila.

It was only seven-thirty in the evening and they were supposed to finish the training around ten but everyone's really doing badly. Nilecturan lang sila ng kanilang coach about the importance of strong mindset at ang tamang pag-assess sa kondisyon ng kanilang katawan.

Ron approached him after the practice and niyaya siya nitong kumain sa bahay ng mga magulang nito dahil nakuwento niya na hindi pa siya kumakain since this morning. Since he was hungry since daylight pa at gabi na ngayon, sumama na siya. He forgot about the meeting with Sebastian at nakalimutan niya rin na susunduin siya nito.

He fell asleep sa sofa nila Ron habang nagkukuwentuhan sila. Nagising lang siya dahil sa ingay ng video games nito but when he woke up, natulala muna siya and when he realized the time, it was already eleven-thirty and Seb have several missed calls.

Nang tumayo siya sinulyapan siya saglit ng kaibigan.

“Gising ka na? Lipat ka na sa kuwarto doon ka nalang matulog.” sabi ni Ron at pagkatapos ay ibinalik na nito ang atensiyon sa nilalaro sa tv monitor.

“No, no...fuck! May pantawag ka?” Nagmamadali niyang inayos ang sarili at ang dala dalang mga gamit.

“Yeah...” Inginuso nito sa kaniya ang nakapatong na phone sa ibabaw ng glass table.

Agad niya namang kinuha yun at dinial ang number ni Sebastian, lumabas muna siya dahil maingay ang nilalaro ni Ron.

In his third call tsaka palang sinagot iyon ng kabilang linya.

“Sorry, sorry.” Nagpapanic na bungad niya. Sebastian stayed silent on the other line.

“Seb? I'm really sorry. I was so tired that I completely forgot.” Hindi parin ito sumagot sa kabilang linya.

“ Hey, is the offer still stands? Maggragrab nalang ako papapunta diyan.” Napabuntong hininga siya nang hindi parin ito sumagot.

But a moment later. “Where are you?” He asked in a serious tone. His voice is much deeper than usual and annoyance was laced on his tone.

He told him Ron's address. Pinatay na nito ang tawag at mukhang susunduin siya. He immediately got back inside.

“Alis rin ako Ron.” Paalam niya sa kaibigan na nililigpit na ang game console nito at mukhang magpapahinga narin.

“Ha? Hindi ka dito matutulog? It's almost midnight.” Tiningnan nito ang wall clock sa may taas ng tv.

Umiling siya. “Sabihin mo kay tita thank you at masarap ang dinner.”

“O sige, tara hatid na kita?” Umiling siya.

“No wag na. May susundo sa akin.” Binigyan siya ng makabuluhang tingin ni Rain bago ito bumuntong hininga pero hindi na ito nagtanong.

“Ge lang. Matanda ka na naman.” Sabi nito at nang may bumusina sa labas sinamahan siya nito para malock narin ang gate.

“Salamat par.” Naki appear siya dito.

“Sure. Next time ulit.”

Narinig niya ang pagsara at paglock ng gate mula sa loob kaya pumasok na siya sa sasakyan ni Seb.

Tiningnan niya ang reaksiyon nito. His face remained expressionless but his eyes look cold and distant.

Hindi ito nagsalita kaya hindi narin lang siya umimik. Hanggang makarating sila sa elevator ay hindi siya nito pinapansin.