Ilse DeLange: Our love story❤

3.

(Vanuit Ilse)

We waren een maand verder en ik was nog steeds single. Bart ook. Ik praatte na die ene keer steeds vaker met elkaar, en ik vond hem echt leuk. Maar het kon niet, en ik wilde niet weer een gebroken hart, dus ik hield me in. En nu zat ik in de auto op weg naar een lange dag studio. Mijn vader bracht me. Ik wilde Bart helemaal niet zien. Dan zou ik alleen maar balen dat een relatie er niet in zit voor ons. Toen ik aan kwam was iedereen er al. "Hey Ilse!" Zei Bart opgewekt. "Hey!" Zei ik. Keek hij nou naar me? Het zal wel niet vond hij me eigenlijk leuk? Ik had geen idee. Hoe dan ook, hij was nog lang niet toe aan een relatie zei hij vorige maand. Ik eigenlijk ook niet, maar hij deed iets met me.

"Je vindt hem leuk he?" Zei Carolien toen we met z'n tweeën even afgezonderd ergens zaten. Ik zei:"wat? Nee." Carolien glimlachte en zei:"ontkenningsfase." Ik lachte en zei:"echt niet!" Carolien lachte ook en zei:"je kijkt de hele dag naar niks anders dan naar hem! En ik snap je, hij is ook heel leuk." Ik zei:"ik wil even geen relatie weet je nog? Gewoon de focus op mezelf." Carolien knikte lachend en zei:"natuurlijk Ilse." Ik keek haar lachend aan en zei:"hij is leuk, maar een relatie in een band kan niet." Carolien zei:"dus je bent gewoon bang voor weer een gebroken hart?" Ik zei:"precies." Carolien glimlachte en zei:"wie zegt dat een relatie in een band niet kan?" Ik zei:"dat is toch best onhandig, en misschien vind hij mij helemaal niet leuk." Carolien lachte en zei:"jawel Ilse, hij kijkt de hele tijd naar je." Was dat echt zo? "Echt?" Zei ik. "Ja echt." Zei Carolien. Ik zei:"nou ja, we zullen zien." Carolien zei:"jullie passen wel goed bij elkaar." "Vind je?" Zei ik lachend. Carolien knikte en zei:"ja." Ik lachte en keek naar Bart. Had Carolien gelijk?

Toen we klaar waren bleef ik nog even om een liedje af te maken. "Hey." Hoorde ik ineens. Ik keek achter me en zag Bart. "Hey, was je nog niet weg?" Bart glimlachte en zei:"ik laat je toch niet alleen door het donker gaan?" Ik glimlachte en zei:"wat lief." Bart glimlachte en zei:"dus ik dacht, ik breng je even naar huis." Ik zei:"zeker? Ik kan mijn ouders ook wel bellen hoor." Bart zei:"nee, ik breng je." "Oke." Zei ik met een glimlach. Bart glimlachte en zei:"kom je?" Ik knikte en we liepen naar zijn auto. Het was inderdaad al hartstikke donker. We gingen zitten en Bart reed weg. Opeens voelde ik zijn hand op mijn been. Ik glimlachte en legde mijn hand op zijn hand. Bart pakte mijn hand vast en al die tijd zeiden we niks. Hij pakte gewoon mijn hand vast! Toen we er waren stopte Bart op de hoek. Ik stapte uit en zei:"lief dat je me wilde brengen! Echt bedankt!" Bart stapte ook uit en toen ik wilde weg lopen pakte Bart mijn arm. Ik keek hem aan en Bart glimlachte. Ik glimlachte terug en Bart bracht zijn hoofd dichter naar die van mij. Ik glimlachte en Bart zoende me. Ik zoende terug en glimlachte. Hij sloeg zijn arm om mijn middel en ik kroelde door zijn haar. En toen was het voorbij. "Doe voorzichtig!" Zei ik toen Bart instapte. "Ja, slaap lekker!" "Slaap lekker!" Zei ik en Bart was weg. Ik liep beduusd naar huis. IK HAD MET BART GEZOEND. O MIJN GOD.