Ilse DeLange: Our love story❤

22.

(Vanuit Ilse)

Het was een paar maanden later en ik was bijna 30 weken zwanger. We wisten dat het een meisje zou worden (wat we heel leuk vonden) en dat ze helemaal gezond was. (Wat we nog veel fijner vonden) Ik was inmiddels 32 en nog steeds druk bezig met van alles en nog wat. Toen ik na een lange en drukke dag thuis kwam was ik dood moe. "Hey schatje." Zei Bart toen ik binnen kwam. Hij gaf me een kus en keek me bezorgd aan. "Wat is er?" Zei hij. Ik zuchtte en zei:"ik ben dood moe, ik zie er niet uit, ik krijg dit allemaal niet af, ik moet nog 10 weken met deze buik en ik weet niet hoe ik dit allemaal moet doen." "Je bent ook veel te druk." Zei Bart. Ik zei:"dat zal allemaal wel, maar het moet allemaal gebeuren." Ik gooide mijn tas op de keukentafel en zei:"ik moest ook nog iemand mailen en ik had beloofd om dat voor morgen te doen. Dus dat doe ik nu dan maar." Ik wilde de laptop pakken maar Bart hield me tegen. "Dat ga je nu niet doen Ils. Doe nou eens rustig." "Het moet toch?!" Zei ik half huilend. Bart trok me tegen zich aan en zei:"kom nou eens." Hij sloeg zijn armen om me heen en ik begon te huilen. "Rustig maar liefje." Zei Bart en hij gaf me een kus op mijn hoofd. "Ik kan dit allemaal niet.." Snikte ik. Bart zei:"jawel liefje. Doe nou eens rustig.. Je maakt jezelf veel te druk. Het komt allemaal wel goed. Stress is niet goed voor het kindje weet je nog?" Ik zei:"ja.." Bart zei:"lieverd, er zit je veel meer dwars." Ik zuchtte diep en zei:"volgens mij kan ik dit niet.. Ik kan geen goede moeder zijn." Bart zei:"wat? Natuurlijk kun je dat wel! Doe normaal lieverd." Ik begon weer te huilen en Bart hield me vast. "Twijfel niet zoveel aan jezelf Ilsje, je bent geweldig." Zei Bart. Ik keek hem met betraande ogen aan en Bart gaf me een kus. Ik zichtte diep en zei:"sorry.." Bart glimlachte en zei:"het geeft niet lieverd." Ik glimlachte en zoende hem.

COMMENTS?
TIPS?