Ilse DeLange: Our love story❤

39.

(Vanuit Ilse)

Het was 8 uur 's avonds toen ik eindelijk de voordeur hoorde opengaan. De kinderen lagen al in bed en ik zat aan de keuken tafel voor me uit te staren. En toen stond Bart voor mijn neus. Ik herinnerde me opeens een ruzie van een hele tijd geleden, toen ik ook zo bang was dat ik alles verpest was, maar nu was zelfs het woord scheiden gevallen. "Ilse, we moeten praten." Zei Bart. Ik zei:"ja." Bart kwam tegenover me aan tafel zitten en keek me aan. Ik wilde huilen, misschien wel schreeuwen, maar ik wist me in te houden. Dit was niet het moment. "Fijn dat je terug bent gekomen." Zei ik. Bart zei:"natuurlijk kwam ik terug Ilse, en ik hou nog steeds net zoveel van je als 14 jaar geleden." Die woorden stelden me een beetje gerust. "Ik ook van jou.. Het was gewoon.. Ik weet het niet. Ik weet dat ik je moet vertrouwen en die onzekerheid over mezelf los moet laten.." Zei ik. Bart zei:"ik zal nooit vreemdgaan, daar hoef je nooit bang voor te zijn. En die onzekerheid van jou... Ik doe er alles aan om je zelfverzekerder te maken, maar je moet er zelf ook overheen durven te stappen." Hij had gelijk. En hoe. Ik zei:"weet ik.. Het is allemaal mijn schuld." "Nee Ilse, dat is niet waar. Ik heb evenveel fouten gemaakt als jij, misschien wel meer." Zei Bart. Ik keek weer in zijn ogen. Ik hield van alles van Bart, maar zijn ogen waren mijn favoriet. Ik wilde, nee, ik kon hem niet missen. "En nu..?" Zei ik zacht. Bang voor de zin die zo mogelijk nog erger was dan 'ik denk dat we er mee moeten stoppen.' De zin 'het werkt niet meer. Ik ga bij je weg'. "Ik weet het niet Ilse.." Zei Bart. "Wil je scheiden?" Vroeg ik, bang voor het antwoord. "Nee. Nooit." Zei hij vastbesloten. Ik zuchtte opgelucht en zei:"gelukkig.. Ik ook niet. We komen hier wel uit." Bart glimlachte en zei:"zeker." "Ik hou van je..." Zei ik. Bart zei:"ik ook van jou. En dat zal ik altijd blijven doen." We stonden op en ik viel Bart in de armen. Ik begon te huilen en Bart glimlachte en gaf me een kus op mijn hoofd. Ik werd langzaam wat rustiger en keek hem aan. Ik kroelde door het haar van Bart en zoende hem. Bart glimlachte en zoende terug. Opeens ging de deur van de woonkamer open. We keken verschrikt om en zagen Sofie staan. Ze keek ons aan met bange oogjes en zei:"is alles weer goed?" We glimlachten en ik zei:"ja." Sofie zei:"gelukkig." Bart tilde haar op en zei:"ik heb je gemist Soof." "Ik jou ook papa." Zei Sofie. Bart gaf haar een kus en gaf Sofie aan mij. "Gaan jullie niet uit elkaar?" Vroeg Sofie een beetje bang. Ik glimlachte en zei:"natuurlijk niet liefje, daar moet je niet bang voor zijn." Na een tijdje bracht Bart Sofie naar bed en ploften we samen op de bank. Godzijdank zaten we hier samen. Ik zat tegen Bart aan en hij zei:"ik hou van je." Ik glimlachte en zei:"ik ook van jou." Bart keek me aan en zoende me. Ik zoende terug en Bart trok me op zijn schoot. Ik lachte en snapte zijn hint. Bart zoende me in mijn nek en even later weer op mijn lippen. Wat hield ik toch van hem..

COMMENTS?
TIPS?