23.

517 11 0
                                    

(Vanuit Ilse)

"Als het nog even zo doorgaat kan ik straks niet meer lopen." Zei ik toen ik de trap af kwam. Het was 7 weken later en ik was inmiddels al 37 weken zwanger. Dat betekende dat ik over 3 weken was uitgerekend. Bart lachte en zei:"gelukkig is het bijna voorbij." Ik knikte en ging naast hem op de bank zitten. "Ik ben dood moe, en ik ben net wakker." Zei ik. Bart lachte en trok me tegen zich aan. "Je bent er klaar mee he?" Zei hij. Ik knikte en zei:"ja, helemaal. Ik kan niet wachten totdat het begint." Bart zei:"dat kan ik me wel voorstellen hoor." Ik zei:"en ik heb geen idee wat me te wachten staat. Al die bevallingen zien er zo pijnlijk uit.." Bart zei:"het komt allemaal goed liefje, die mensen weten wat ze doen en jij bent sterker dan je denkt." "Ik hoop het maar." Zuchtte ik. Bart gaf me een kus op mijn wang en zei:"ik hou van jou." Ik glimlachte en zei:"ik ook van jou.

*3 weken later*

Ik lig in een ziekenhuisbed met Bart naast me. Het kleine meisje slaapt in mijn armen. Sofie. We waren eindelijk ouders, en alles was goed gegaan. Ik kon niet geloven dat ik moeder was. Bart gaf me een kus en zei:"ik hou van jou." Ik zei:"ik ook van jou." Het voelde zo gek om ineens niet meer zwanger te zijn, maar ik was zo blij dat alles goed was. Ik was de gelukkigste vrouw op de wereld..

COMMENTS?
TIPS?

Ilse DeLange: Our love story❤Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu