Ilse DeLange: Our love story❤

42.

(Vanuit Ilse)

"Bart, hoorde jij dat ook?" Zei ik. Het was een avond later en Bart en ik zaten op de bank. We hoorden geschreeuw naast ons en net hoorde ik zelfs iets wat op een klap leek. "Ja.." Zei Bart. Ik keek hem aan en zei:"wat kon dat zijn?" Bart zei:"geen idee." We hoorden het nog een keer en ik zei:"moeten we niks doen?" "Wat wil je doen dan?" Vroeg Bart. Ik haalde mijn schouders op en zei:"er naartoe gaan?" Ik wilde opstaan maar Bart hield me tegen. "Jij gaat daar echt niet alleen naartoe, straks gebeurt er iets." Ik zei:"maar wat dan?" Bart zei:"ik ga, en jij blijft bij de kinderen." Ik zei:"maar wat nou als jou iets gebeurt?" Bart zei:"rustig Ils, het komt allemaal goed. Ik doe voorzichtig." Ik knikte en zei:"echt doen he?" Bart knikte en gaf me een kus. En daar zat ik dan. Ik was wel benieuwd wat er was. Ik hoopte maar dat ik het fout gehoord had en dat er niemand geslagen werd, maar toch. Bart bleef best een tijdje weg, maar even later ging de deurbel. Bart stond voor de voordeur met ons buurmeisje. Ik schrok me dood. Ze zat onder de blauwe plekken en ze huilde. Ik deed snel de deur open en zei:"lieverd, wat is er gebeurd?" We liepen naar binnen en we gingen op de bank zitten. "Vertel liefje." Zei ik. Ons buurmeisje, Merel, zuchtte diep en begon met vertellen. Over dat haar ouders op vakantie waren en zij en haar vriendje alleen thuis waren, dat hij heel boos op haar was geworden en haar had geslagen en dat ze niet wist wat ze moest doen. Bart en ik hoorden alles geschrokken aan. "Wat moet ik nou..?" Zei Merel. Ik zei:"rustig.. Waar is je vriendje nu?" "Weet ik niet.." Zei Merel zacht. Ik zei:"het lijkt me beter dat jij vannacht hier blijft, voor het geval dat hij nog terugkomt." "Kan dat wel?" Vroeg Merel. Bart knikte en zei:"natuurlijk kan dat." Merel zuchtte en zei:"echt heel erg bedankt." Ik glimlachte en zei:"geen probleem, voel je je wel goed? Geen pijn of zo?" Merel schudde haar hoofd en zei:"het gaat wel. Volgens mij is er niks mis." Bart zei:"weet je het zeker?" Merel knikte en ik zette thee. Ik gaf het aan haar en ging naast haar zitten. "Ik denk wel dat we je ouders moeten bellen." Zei Bart. Merel keek ons geschrokken aan en zei:"nee, die schrikken zich vast dood, dat hoeft niet!" Ik zei:"jawel. Het komt allemaal goed Merel, we stellen ze wel gerust door te zeggen dat je nu hier bent." Merel leek iets rustiger te worden en zei:"oke.. Als ze maar niet eerder terugkomen." Ik pakte haar hand en zei:"het komt allemaal goed, dat beloof ik." Bart belde de buren en ik pakte een deken voor Merel. "Ga maar liggen, je zult wel moe zijn. Je kunt vannacht trouwens slapen op de logeerkamer." Merel keek me dankbaar aan en niet veel later viel ze in slaap. Die arme schat...

COMMENTS?
TIPS?