Aslı ellerinin arasındaki kupayı kavrayıp ellerini ısıttı, hava biraz serindi. Ekimin son günleri olmasının da etkisi olsa da geceleri de serinliyordu zaten hava.
"Kalacak bir yer buldunuz mu Efkan Bey?" diye sordu Aslı, kutuplardaki kış kadar uzun süren sessizliği bozarak. Belki de o kadar uzun değildi, Aslı için zaman durmuştu sadece.
"Bir arkadaşımda kalıyorum" dedi Efkan ve yutkundu, onun içinde zaman durmuş kadar yavaştı aslında. Elindeki salep dolu kupaya tarçın ekledi ve yandan bir bakışla Aslı'yı süzdü. Oldukça üzgün görünüyordu, şimdilik ona şirketle ve yeni patronlarıyla alakalı şeyler sormayı erteledi.
"Neden bu kadar üzgünsün?" diye sordu onu buraya neden çağırdığı gerçeğini biraz öteleyerek.
Aslı sıcak çikolatasından bir yudum aldıktan sonra aldığı derin nefesi sesli bir şekilde bıraktı.
"Yeni patronum ile sıkıntılarım var, orada çalışmak istemiyorum"
Efkan tarçınla doldurduğu salebi karıştırırken anlamaya çalışıyordu.
"Ona söylersen anlaşmalı bir şekilde seni çıkaracağına eminim Aslı, kimse yanında onu istemeyen birini barındırmaz"
O "kimse" Tunay olmasaydı muhtemelen Efkan'ın dediği gibi olurdu ama şuan bulundukları durumda öyle olmayacağına neredeyse emindi Aslı.
"Tunay ile bir geçmişimiz var" dedi oldukça zorlanarak ve itirafına gerçekleri biraz saklayarak devam etti "Aynı lisedeydik, pek iyi bir arkadaşlığımız olduğunu söyleyemem. Sanırım şimdi tekrar karşılaşınca içinde bana dair biriken nefret tekrar ortaya çıktı"
Efkan bu meselenin Aslı'yı gereğinden fazla yıpratmasını çözmüştü, en azından artık anlamlı hale gelmişti olaylar.
"Olgun bir adamın lise dönemine dayanan olaylar için intikam alması gerçekten çok mantıklıymış" dedi alayla ve gülümsedi.
"Bence babanızın sizi kovması kadar mantıklı bir şey olamaz" dedi Aslı imalı bir tonda ve sesli bir şekilde güldü.
Efkan kahkaha atarken Aslı da ona eşlik etti. İkisinin de son zamanlarda başı boktan kurtulmamışta tam anlamıyla ve sinirleri feci halde bozuktu.
"Şirketimi batırdım, nişanlım beni terk etti ve beş kuruşsuz ortada kaldım" dedi Efkan gülmesini durduramazken. Aslında tamamen parasız değildi, her ihtimale karşı tuttuğu nakit parası vardı ama bu onu uzun süre idare etmeyecekti.
"Lisede kötü şeyler yaşattığım adam patronum ve nişanlısıyla da hiç ama hiç iyi anılarım yok. Belki de ben içindeyken şirketi ateşe verirler" dedi Aslı kahkaha atmaya devam ederken.
Kahkahasını dindiren ilk Efkan oldu.
"Acınası haldeyim" derken gerçekten de en derinlerde acı içinde boğuluyordu adam "Nişanlım aslında ticari ortağımmış sadece ve babamın gözünde de paradan daha çok değere sahip değilim. Neredeyse tüm arkadaşlık ilişkilerim yalan üzerine kuruluymuş"
Efkan başını eğdiğinde Aslı'nın yanında olmasının onu biraz rahatlattığını düşündü. En azından hala ona gerçekten parasından daha çok değer veren biri vardı.
Aslı biraz çekinerek uzanıp adamın boştaki elini tuttu ona destek olmak ister gibi.
"Yaşadığınız çıkarlar ve yalanlar üzerine kurulmuş hayatı geride bıraktınız, sizi ayaklı cüzdan olarak gören insanlardan kurtulduğunuz için şanslısınız"
