Gifin nereye ait olduğunu arada belirttim.
Aslında haftaya cuma gelecekti ama okunma 100 bine ulaşınca bu hafta atmaya karar verdim, yanımda olan herkese teşekkür ederiim.
Önceki Bölümden;
"Bu bir oyunsa" dedi tehlikeli bir tınıda "Ben bu oyunu bozarım"
Neden bu kadar büyüttüğünü biliyordu, Aslı'nın gitmesini istemiyordu. Biraz daha kalmalıydı onunla, elindeki tek bahane buydu.
"Oyun falan değil" diye tısladı Aslı, kolunu çekmeye çalıştı ama Tunay bırakmadı ve biraz daha sıktı. Aslı'nın canını yaktığının bilincinde değildi.
"Peki" dedi hala sinirliyken "O halde kağıda yazdığın şu 'her şeyin açıklaması'nı yap"
***
"Saçma bir kağıt parçası olduğunu daha kaç kez tekrar etmem gerekiyor?" diye sordu Aslı, yutkunduktan hemen sonra.
"Bilmem" dedi biraz daha sakin bir ses tonuyla "İstediğin kadar tekrar edebilirsin, sen açıklama yapana kadar gitmene izin vermeyeceğim"
Tunay, kolunu bıraktığında "Saçmalama" dedi Aslı "Eve gitmem lazım"
Tunay, Aslı'nın arkasına geçip kapıyı kilitledi ve anahtarı cebine attı.
"İyi ya, daha çabuk anlatırsın"
Kağıt eskimişe benziyordu, uzun zaman önce yazıldığı belliydi. Bu demek oluyordu ki Aslı Tunay'dan öylesine vazgeçmemişti; bir nedeni vardı, bir açıklaması vardı.
Bu düşünce adamın paslanmış kalbinde bir hareketliliğe neden oluyordu ve bu adamın hoşuna gidiyordu. Hoşuna gidip gitmemesinin doğruluğunu düşünmüyordu, sadece bu düşünceyi sevmişti.
"Tunay" dedi Aslı inler gibi "Lütfen beni zorlama, anlatamam"
Aslı, ağzından kaçırdığı için kafasını duvarlara vurmak isterken Tunay emin olmuştu, gerçek bir neden vardı ve bu neden Aslı'nın anlatmakta zorlandığı bir nedendi.
Aslı ölümüne inkar etmesi gereken yerde nasıl kabul etmişti, anlamıyordu.
"Yani anlatacak bir şey yok" dedi aceleyle. Tabii ki Tunay buna inanmadı, 'ben yalan söylüyorum' diye sessiz çığlıklar atıyordu resmen Aslı.
Tunay kıza yaklaşırken Aslı, sırtı duvarla buluşana kadar geriledi ve sırtı duvara çarptığında Tunay, Aslı'yı hapishanesine hapsetti.
Tunay'ın elleri Aslı'nın etrafında, duvarla buluştuğunda Aslı bir yaprak gibi titrediğini hissetti.
"İyi misin?" diye sordu adam, kızı korkutmak istemiyordu.
"Değilim" diye fısıldadı Aslı "Sen bana yaklaştığın zaman..." gözlerini kaçırdı Tunay'ın gözlerinden "Ertesi gün yine kalpsiz bir piç olacağını biliyorum!" diye tısladı.
Aslı, ağzından çıkan kelimeleri daha yeni idrak ederken Tunay kızın çenesini acıtmamak için hafifçe tuttu ve kızın gözlerini gözleriyle buluşturdu.
"Ne dedin sen?"
Kızmış gibi görünmüyordu, aksine eğleniyordu.
"Tunay, ben çok yoruldum" dedi Aslı aldığı nefesi sesli bir şekilde verirken ve adamın üzerinde bıraktığı etkinin farkında olmadan "Seni sevmek beni yoruyor"
Sesi git gide kısılırken Tunay elini kızın çenesinden çekti ve alnını Aslı'nın alnına dayayıp fısıldadı, sanki o iki kelimeyi başka kimsenin duymasını istemezmiş gibi.
