Facebook grubu BegümEkim/Wattpad
***
"Kim kaza yapmış?" diye sordu Elif fazla tedirgin bir ses tonuyla.
"Efkan"
Ve derin bir sessizlik.
Efkan demişti. Efkan'a bir şey olmuştu, kaza yapmıştı.
Titreyen bacaklarımı koltuktan sarkıttım ve ayağa kalktım.
"İyiymiş ama" dedim umutla "Bir şey olmamış" diye devam ettim sorar gibi.
"İyi değilmiş" dedi Gökçe.
Titreyen bacaklarıma fazlasıyla yüklendim ve koşar adımlarla odama gidip üzerime bir şeyler geçirdim. Hemen şu an yanına gitmeliydim.
"Ben arabadayım" diye seslendi Elif. Sonrası hem hızlı hem yavaştı. Hızlı hareket ediyorduk ama zaman durmuş gibiydi.
Hastaneye ulaşana kadar olayın şokunu atlatamadım, inanamadım. Hastaneye ulaşıp da yoğun bakıma ulaşana kadar inanamadım.
Nil, Alya'nın kollarının arasında hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. İşte onu gördüğümde tam anlamıyla inandım, camın ardında yatan ve kablolara bağlı olan Efkan'ı gördüğümde inandım.
Ellerimi cama yaslayıp öylece ona bakarken kalbimin burkulduğunu hissettim, daha aramız düzelmemişti bile.
Ölüm iliklerime kadar işlerken üşüyordum, ilk defa bu kadar yakın hissediyordum kendimi ölüme.
Daha önce sevdiğim kimseyi kaybetmemiştim ve ne yapmam gerektiğini bilmiyordum.
Tunay Alya'nın yanında oturuyordu, olması gereken yerde nişanlısının yanındaydı.
Nefes almakta zorlanmaya başladığımda elim çantama gitti, sprey yanımdaydı ve hemen onu kullanmalıydım.
"İyi misin?" diye sordu Savaş yanıma gelip elini belime yerleştirirken.
"Çek elini" diye fısıldadım zar zor nefes alırken.
"Gel" diye fısıldadı beni kendine çekip. Tunay'ın buz mavisi gözleri üzerimizde, Savaş'ın belimde duran elinde gezinirken rahatsızca kıpırdandım. O nişanlısının yanındaydı, bende bana takıntılı olan çocuğun yanında.
Spreyi sallayıp derin bir nefes çektikten sonra çantama geri attım.
Savaş beni koridorun sonuna getirmişti ve büyük camı açmıştı, rahat nefes almam için.
"Bileğine ne oldu?" diye sordum nefes alışverişim düzene girince.
"Küçük bir kaza" diyerek geçiştirdi ve benim sormaktan kaçındığım sorunun cevabını verdi.
"Durumu pek iyi değil, doktorlar her şeye hazırlıklı olun dediler"
Bir süre sessizce beni izledikten sonra tekrar konuştu Savaş.
"Benden nefret ediyorsun ve sana bu haberi veren benim, sanırım bundan sonra benden nefret etmekten vazgeçmen gibi bir ihtimal kalmadı" ve devam etti "Gerçekten tam bir aptalım"
"Ben..." diye fısıldadım "Tam bir aptalım asıl"
En son Efkan'ı nasıl bıraktığım aklıma geldikçe delirecek gibi oluyordum.
"Neden olmuş kaza?" diye sordum burnumu çekerek.
"Aslı" dedi nasıl söyleyeceğine karar veremiyor gibi kıvranırken "Efkan vurulmuş"
