Celestial Academy: Unveiling Destiny

Epilogue

Aiden Flynn's Pov

I was seven years old when I learned about the prophecy.

"Ikaw ay nakatadhana na sa isang babae anak. So please be patient and wait for her." Yan ang laging ipinapaalala ng aking ina saakin na siyang tumatak sa aking isipan.

When I first entered the Celestial Academy, I thought I would find her there but as years passed by hindi ko parin siya nakikita. Hinintay ko siya at hindi nawalan ng pag-asa, I know we will eventually meet because just like what my mother had said, We are destined.

Isang araw noon ay hindi ako mapakali, pakiramdam ko ay may mangyayaring hindi ko inaasahan and that's when I met her.

The moment our eyes met, I know everything will chaged. Her eyes were the deepest gray I had ever seen, and I felt a strange pull towards her, something I had never felt before. It was like she could see right into my soul. My heart pounded in my chest, and I knew she is the one.

Siya ang pinaka magandang babae na aking nakita, para siyang anghel na bumaba sa lupa. Wala akong ibang gustong gawin sa mga oras na iyon kundi ang lapitan siya at ilayo sa mga matang nakatutok sa kanya, I want her beauty for my eyes only. But I couldn't do it because of the confusion I saw in her eyes, she don't understand the pull she felt towards me.

"My name is Seraphina, Ice manipulator." Seraphina. Her names suits her, maganda rin tulad niya.

Masamang tingin ang iginawad ko sa aming guro sa combat. I don't like the way he looks at my woman. Pinanood ko siya habang mabilis na naglalakad paalis ng room and I couldn't stop my self from smirking secretly when I saw her red cheeks.

My heart was filled with worry when I saw my woman drowning. I can feel how my heart is beating fast.

"Damn! Please wake up." I said. Ramdam ko ang pagnginig ng aking kamay.

Saka lang ako tumigil sa pag CPR kay Seraphina nang umubo na siya upang ilabas ang mga tubig na pumasok sa loob niya. Simula sa araw na iyon ay ipinangako ko sa sarili ko na proprotektahan ko siya kahit ang kapalit nito ay buhay ko. Pinangako kong walang mananakit sa kanya pero kinain ko lang ang mga salita ko.

"You need to pretend that Fiona is your mate, Aiden." Umiling ako sa sinabi ng aking ina. "No mom, I don't want to hurt Sera. Kapag ginawa ko iyon ay baka kamuhian niya ako... Hindi ko kaya."

"Aiden that's the only way!" She shouted. "You can't change my mind, mom. Baka may ibang paraan pa."

Napahilot siya sa kanyang sintido. "Anak, napapansin na ng mga council ang masyado mong paglapit sa kanya. Gusto mo bang ipahamak siya?" Sa huling tanong ng aking na ako napatigil. Hindi ko gustong mapahamak siya ngunit ayaw ko din makitang nasasaktan siya.

"I can protect her, mom." Matigas na sagot ko.

She sighed heavily. "Alam ko ang kakayahan ng mga council anak, ni hindi nga namin sila mapigilan sa mga ginagawa nila." Hindi ako sumagot.

"Anak, intindihin mo naman ang sinasabi ko. Para rin ito sa inyong dalawa." She carressed my face. "Kapag nakahanap na kami ng sapat na ebidensya laban sa council, maari mo nang gawin ang gusto mo. Don't you want it? You'll be with your mate without worrying about the council?" Napabuntong hininga ako.

It was the most painful decision for me. Araw araw kong tiniis ang sakit na nakikita ko sa mga mata ni Sera, at araw araw din akong nagpipigil sa aking sarili kapag nakikita ko silang magkasama ni Arisson.

"Damn!" I punched the wall in front of me. Tangina! Nagseselos ako.

No one knows how much I regret the words I told Sera, but I didn't have a choice. I need to do it for her safety.