OWNED BY POSSESSIVE MAFIA BOSS

CHAPYER 31: TRUST THE BED

WARNING: R:18

•THIRD PERSON POV•

" Mommy I can't contact Daddy's number, can I go to sleep now?" ang batang si Morris ay halata ang takot sa boses at pinipilit na lamang kinakaya ng katawan kahit mahina ito at namumutla ang mukha.

" No, you won't rest,  I told you na galingan mo sa pag-acting, but why are you so stupid?!" galit na sigaw ni Margaret at hinatak ang braso ng anak.

" Simple lang naman ang pinapagawa ko ah pero iyon na nga lang ang bóbo mo pa! Oh ngayon paano maaawa si Harry sayo kung wala yang laman ang utak mo!"

" M-Mommy m-masakit po, p-please g-gusto ko na pong magpahinga-"

" Hindi ka magpapahinga, Morris! Dahil sayo hindi makakauwi ngayon si Harry dahil ang bobó mo wala kang kuwinta!"naluluha ang batang si Morris pero hindi siya sumigaw nang simulan siyang kurutin at paluin ng Mommy niya.Ang ginawa niya ay tiisin ang sakit.

Sakit sa malubhang karamdaman at sa sakit dahil sa pananakit ng kaniyang Mommy.Lahat naman ginawa niya, lahat ng utos ng Mommy niya kahit hindi niya ugaling manlinlang ay ginagawa niya para maranasan niya kung papaano mahalin ng isang Ina.

Umabot siya ng anim na taong gulang ngunit ang pagmamahal at pagkalinga ng isang Ina ay kailanman ay hindi niya naranasan.Minsan naiisip niya kung bakit kahit anong sakripisyo ay hindi makita ng Ina niya.

Tanging sa pagpapanggap lang ay kahit papaano ay nararamdaman niyang may Ina siya ngunit sa isang pagpapanggap lang pala dahil kung wala si Harry bugbog sarado siya sa Ina niya.

" Wala kang kuwintang bata! Bilang parusa hindi ka matutulog naiintindihan mo iyon, ha?!" halos magkabali-bali ang buto sa katawan niya, balibag doon balibag dito.Tunay na napakasahol niyang Ina ni hindi man lang siya naawa sa anak.

" Ahh! Mommy please ayuko n-na!" napasigaw si Morris sa sakit.

" Ayaw muna? Sa tingin mo maawa ako sayo? Kung sana ginalingan mo sa pag-acting baka kasama ko ngayon si Harry!" paulit-ulit niyang sinampal ang bata na umiiyak sa sakit.

" Hindi ka matutulog, dyan ka lumuhod hanggang sa madaling araw.Kapag nakita kong nakahiga ka sa kama malalagot ka sa akin bata ka!" nanginginig ang katawan ay pinilit na lamang ni Morris na sundin ang utos ng Ina.

Hinihiling niya na sana umuwi na lang ang Daddy niya para kahit papaano ay makapagahinga siya, para kahit papaano makatulog siya ng maayos ngunit dalawang araw lang sa isang buwan na bumibisita si Harry.

Buong akala ng lahat ng mga kasambahay at staff ng mansion ay okay lang si Morris ngunit wala silang alam na palaging sinasaktan ang bata.Madalas niyang maranasan na ituring siyang hayop palagi siyang kinukulong sa kuwarto.

" Mommy maawa ka-"

" Morris! Morris, stop acting!" napailing-iling si Margaret at hindi pinansin kahit may sakit ang anak niya.Iniwan niya ang anak sa loob at nilock ang pinto.Hindi marinig sa loob dahil soundproof ang kuwarto.

" Natutulog ang anak ko, huwag niyong gambalain," walang emosyong usal ni Margaret sa dalawang kasambahay na napansin niyang papunta sa kuwarto ni Morris.At dahil madaming takot kay Margaret ay sinunod nila lamang ang kagustohan ng babae.

" D-Daddy can you just g-go home? I'm tired," napahikbi ang bata at ramdam ang pag-iikot ng paningin niya.

Ramdam niya kaagad ang pamamanhid ng tuhod habang nakaluhod.Nahihirapan siya sa paghinga, namamawis ang katawan hanggang sa umagos ang dugo sa ilong niya.

Iyak siya ng iyak nang makita ang dugo sa ilong niya.Gusto niyang magpanic pero tinaggap na lamang niya ang katotohanan na kahit ano pa ang gawin ay hindi siya makakalis kundi ang magtiis.