OWNED BY POSSESSIVE MAFIA BOSS

CHAPTER 37: BEREAVEMENT

•ZEPHEANNA POV•

I can't believe I'm alive despite what happened to me.Hindi ko inaasahan na magigising pa ako sa sinapit kong iyon.

Dalawang buwan akong comatose paneguradong pinaghahanap na ako ng mga anak ko.

Si Harry.I know he is looking for me I miss him and our children.Dahil sa dalawang demonyo na iyon kaya wala ako ngayon sa tabi nila mga hayop sila.Mga walang puso hinding-hindi ako papayag hanggat hindi ako makapaghiganti.

Napakasahol nila, si Elena hindi ko siya mapapatawad dahil sa ginawa niya kay Daddy.Silang lahat hindi ko sila mapapatawad doble na iyong mga kasalanan nila.Mga mamátay tao sila.

Hindi ko lubos akalain na nandito parin ako ngayon.While looking in the mirror I see the reflection of my face, I am happy that I am still alive but sad because I was separated from my loved ones for two months. I miss them all.

I sigh while looking at my face.Hindi ko maiwasang manggigil sa mga nangyayari ngayon sa buhay ko.Nakasuot lang ako ng tuwalya at kakatapos lang maligo.Napalingon ako sa pintuan nang may kumatok.

" Come in," hindi na ako lumingon at nagsuot na ng floral dress bago ko sinuklay ang mahaba kong buhok, mahaba na ito dati ngunit mas lalo pa siyang humaba, medyo pumayat ang pangangatawan ko.

" Ma'am Zeph pinapatawag kana ni Señorito Sullivan gusto niyang makasalo ka sa dinner," ani ng babae na ikinatango ko at tipid na ngumiti.

" Susunod ho ako,"

" Segi po Ma'am Zeph," ani nito kaya tumango ako hanggang sa umalis na siya.Sinuot ko ang flat sandals at tumingin sa salamin.

Mabuti na lamang ay may nakapulot sa akin, dahil sa kaniya buhay parin ako.Ngunit hindi ko pa naseseguro kung mapagkakatiwalaan ang lalaking iyon.

"Take a sit," wika ni Sullivan nang makita ako.Bahagyang pang nakaukit ang maliit na ngiti sa labi niya kaya masasabi kong dagdag sa kaguwapohan niya iyon.Hindi ko maitatanggi na sobrang guwapo niya, ang ganda ng katawan.

" Salamat," naiilang akong ngumiti at umupo sa harapan niya, kitang-kita ko ang malawak na lapag ng kusina, natatanaw ko sa labas ang magandang tanawin at malawak na harden.Wall glass kaya nakikita ko ang kagandahan ng view.

It is obvious that the man in front of me now is rich.Galing sa Royal Family.

" I'm happy that you are awake from two months of being in a coma," he said and smile at me a little. " Don't worry wala kang dapat ikabahala sa akin,"

" Salamat sa pagtulong sa akin,"

" Mga trabahador sa Hacienda ang nagtulong sayo, pinagamot lang kita," ani nito sa malditang paraan.

Tumango lang ako at nagsimulang kumain ngunit kahit ganon pa man nagpapasalamat parin ako sa kaniya dahil pinagamot niya ako at sa mga trabahador nagpapasalamat ako na pinulot nila ako habang walang malay.
---
" The people who tried to kill you made a fake body that looked like you," nilingon ko siya habang naririto sa labas ng malaking mansion. "Pinalabas nilang patay kana at sa pagkakaalam ng lahat ay pátay kana," ani nito na ikinakunot ng noo ko.

" P-pero paano mo nalaman? Kilala mo ba ang mga tao na nagtangka sa buhay ko?" usisa ko na ikinatingin niya sa kawalan.Ang isa niyang kamay ay nakapamulsa at ang isa ay may hawak na segarilyo.

" Of course I know them well, lalong lalo na ang boyfriend mo," nanlaki ang mata ko sa sinabi niya.Alam niya?

Sullivan sino ka ba talaga? Bakit alam mo ang tungkol sa boyfriend ko at sa mga taong nagtangka sa buhay ko?