OWNED BY POSSESSIVE MAFIA BOSS

CHAPTER 9: YOU ARE MY FIRST AND LAST

Ang lakas ng ulan sa labas.Kulog at kidlat yan ang dahilan kaya kapit na kapit si Freo sa akin at ang mukha ay isinubsob sa dibdib ko.This is how he is really afraid of thunderbolts and until now he is still not used to it.

I caressed his soft hair and kissed his head twice which was very fragrant, I caught a glimpse of Harry, prente itong nakatayo sa gilid ng bintana.Nakatanaw sa labas.

Sa sobrang lakas ng ulan baka hindi siya makauwi, sobrang sama ko naman kung pipilitin kung pauwiin kahit sobrang nakakailang ay kinakaya pa naman.

Mabilis akong umiwas ng tingin sa kaniya nang lumingon siya sa akin, bagkos sinilip ko si Freo at napagtantong nakatulog na pala ito.

Kahit anong takot niya sa kulog at kidlat basta't nasa tabi niya ako hindi siya iiyak, nagagawa niyang kumalma at nakakatulog siya kahit takot siya.

Kaya kanina napahiwalay siya sa Daddy niya nang biglang kumulog na may kasamang kidlat, ako ang una niyang hinanap embes na yumakap na lang sa Daddy niya.

" Is he asleep?" his voice was hoarse and he was seen walking closer to the bed with his hand in his pants pocket.Naalarma ako nang umupo siya sa kabilang bed at hinaplos ang ulo ng anak namin.

I nodded.Tumingin ako sa labas ng bintana at marahan na umupo. " H-hindi parin humuhupa ang ulan," nasabi ko para maiwasang mailang sa pagitan namin.

" Yeah," he agreed.

Tumingin ako kay Freo bago ako napasulyap kay Harry at naabutang nakatingin pala ito sa akin, biglang nagtagpo ang aming mga tingin pero agad din akong napaiwas at tumayo sa kama.

" You want coffee?" I asked him.Wala ng kulog at kidlat pero may kalakasan parin ang ulan sa labas, ayaw yatang pauwiin ang kasama ko.
---
Nakaupo kami sa sofa at kaharap siya habang umiinom kami ng kape.Actually kanina pa ako naiilang sa presensiya niya hindi ko din maiwasang mahipnotismo lalo pa't kapag napapatitig ako sa attractive at berde niyang mata.

Sumimsim siya ng kape at nang ilapag ay marahan niya akong tiningnan habang may kung anong emosyon sa titig niya na hindi ko maiwasang magtaka.

" That man, " malamig nitong sabi. " Have you known each other for a long time? Your boyfriend," walang emosyon ang mga mata at tila sinusuri ako nitong tiningnan.

" Simula ng magtrabaho ako sa ospital, one year narin," pinilit kong palakasin ang loob ko.Hindi nawala ang titig niya at parang nag-iiba ang aura niya.

" What kind of boyfriend is he?" tumaas ang sulok ng labi ko sa uri ng tingin niya, nagcross leg pa siya na tila siya ang nagmamay-ari ng couch na inuupuan niya.

" I told you he's not my boyfriend,"

He laughed sarcastically, nag-uuyam ang ngisi matapos gumuhit sa labi niya.So ayaw niyang maniwala? Napailing-iling siya at muling sumimsim ng kape maging sa paggalaw ay napaka-formal.Sosyal na sosyal.

" He looks at you differently, the joy on your face is different when I see you together,"

" Paanong naiba? He just my friend," biglang nabahiran ng iritasyon ang boses ko.Kanina naiilang ako ng sobra, ngayon naman ay naiirita ako sa kaniya.

Gusto ko ngang mag-usap kami kanina pero ngayon na nag-uusap kami parang gusto ko nalang kapwa kami manahimik.

" Do you know that your boyfriend will be hurt if you deny him to me that he is not your boyfriend?" he smirked at ganon na lamang ang naging reaksyon ko at hindi makapaniwalang tumingin sa kaniya.

Huminga ako ng malalim at madiin na pumikit bago ko siya tingnan na nakangisi parin ng labi niya." Hindi siya masasaktan dahil totoo naman na wala kaming relasyon, I don't need to explain, it's up to you whether you believe it or not," madiin at naiiritang wika ko.