OWNED BY POSSESSIVE MAFIA BOSS

CHAPTER 50: LUCKIEST

•ZEPHEANNA POV•

There are things that you never expected to happen suddenly in your life, ang dami narin kasing nangyari sa buhay ko na hindi ko inasahan na mangyayari.

And I am thankful to God that he always guides me and continues to live in the world.

Ngayong kasal na ako, gustong-gusto ko pang mamuhay ng matagal kasama si Harry hanggang sa pumuti ang aming buhok.

Iyong tipong matutunghayan namin ang pag-laki ng mga apo namin. Ang advance ko mag-isip, anyway ganito na talaga ako hehe.

" Get up, amor,"

Umiling ako at yumakap lalo sa unan."Ayuko muna, nakakatamad," hindi ko alam kung anong oras na pero sa pagkakaalam ko kanina pa gising si Harry.

"Let's have breakfast, I want to eat together," he said with his voice still hoarse and caressed my hair. "I cooked  and I'm sure you'll like it," he added, which is why I slowly faced him and slowly opened my eyes.

Teka, bigla akong natakam.Lalo na kapag siya ang nagluluto ang dami kong nakakain, ni hindi nga ako marunong magkontrol kaya sobrang suwerte ko kay Harry eh.

He is that person who is husband material, you have nothing to worry about because he already has everything.Isang linggo na simula nang maikasal kami at palagi niya akong iniintindi kahit napaka-moody ko.

" Kumusta nga pala si Morris?" natigilan pa siya pero kalaunan ay nagpatuloy sa pagsubo sa akin, nakakaawa ang batang iyon dapat palagi ako ang nagpapagaan sa loob niya pero diko nagagawa dahil madalas sumama ang pakiramdam ko tapos ayaw ko din lumabas ng kuwarto.

He sighed and stared at me. "Same as last day," the sadness on his face was obvious and I couldn't help but feel sad and pity for Morris.

Margaret is dead and the saddest thing Morris feels now is as if he didn't feel loved by a parent, he lacked parental love and attention.

" Kakausapin ko siya mamaya,"  he smiled at me nang sabihin ko iyon. "Ipaparamdam natin na hindi siya nag-iisa, kung hindi niya naranasan na mahalin ng isang magulang puwis tayo ang magpaparanas no'n sa kaniya,"

"That's the reason, that's why I liked you," he suddenly said while smiling at me. He licked his lower lip so I couldn't help but be attracted to him, his emerald eyes hypnotized me when he stared at me.

Iba ang atake niya, nakakalunod ang titig niya at ang ngiti dámn...seguro kapag sa ibang babae ito ngumiti parang hindi ko siya mapapatawad kapag na-inlove ang mga babaeng nginingitian niya.

As if naman na ngumingiti ito sa ibang babae, I know him very well hindi siya ngumingiti basta-basta dahil sa totoo lang cold siya at nakakatakot ang dating pero nakaka-attract parin.

Noong unang kita namin sa bar hindi ko naman nasilayan ang mukha niya doon lang talaga sa ospital ko nakita ang facial expression niya, iba ang dating guwapo na nakakatakot ang aura.

"So hindi mo gusto ang kagandahan ko?" taas kilay kong tanong, I like him too very much bumabase pala sa ugali at hindi sa ganda. "Kung ba naging mataray ako noon pa man hindi mo ako magugustohan?" I rolled my eyes.

Mataray ako dati pa man pero iwan ko kung bakit nagiging malambot ako pagdating sa kaniya, madalas ko ngang sagot-sagutin si Avani noon siyempre ayaw ko magpatalo.

He frowned and his face became serious. "I like everything about you, I like your kindness, I like how you can be grumpy, I like your pretty face," he smirked. "I like how you scream in moan while I pleasure you,"