Chapter 20

50 7 0
                                    

ဤကဲ့သို့ ကိုယ်ခန္ဓာအကြောင်းကိုပင် စကားစပ်မိကြပြီဆိုမှ‌တော့ ထောင်ရှောင်တုန်းသည် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကျိန်းသေအမွမ်းတင်ရပေဦးမည်။ သူက သူ့ခြေထောက်ကို ပုတ်ပြလိုက်ပြီး "ဘယ်လိုလဲ။ ကျွန်တော်ခြေထောက်တွေ‌ရှည်တယ်မလား။"

" ရှည်တယ်။" ထန်ဆော်ယန်ကလည်း တည့်တည့်ပင် ပြန်ဖြေ၏။ ထိုနေ့က အတော်ကြာ ကြက်သေသေနေခဲ့ကြသေးသည်ဖြစ်ရာ လူတစ်ကိုယ်လုံးကို စေ့စေ့စပ်စပ်မြင်နိုင်လိုက်ပေသည်။ ပုံမှန်ဆိုလျှင် ထောင်ရှောင်တုန်းက ခပ်ပွပွ ဘောင်းဘီများ၊ အားကစားဘောင်းဘီများကိုသာ အဝတ်များသည်ဖြစ်သဖြင့် သူ့ခြေထောက်များက မြင်သာမှုသိပ်မရှိပေ။

ထောင်ရှောင်တုန်းက ဘေးဘက်ဆီသို့ အကြည့်ပေးလိုက်သည်။ အထူးသဖြင့် ထန်ဆော်ယန်၏ ခြေထောက်များကို အထက်အောက် စုန်ချည်ဆန်ချည်အကြည့်ပေးနေခဲ့သည်။ အမှန်စင်စစ်မူ လှည့်မကြည့်လျှင်တောင်မှ ‌ထန်ဆော်ယန်၏ခြေထောက်များကို ပုံဖော်ကြည့်ရ၍ပေသည်။ သူက ထသွားထလာခပ်ပွပွဘောင်းဘီများကို ဝတ်ဆင်လေ့မရှိရာ သူ့ခြေထောက်များက မြင်သာထင်သာရှိလှပေသည်။

ထန်ဆော်ယန်က သူ့အကြည့်များကိုတွေ့သည့်အခါ တမင်တကာ မူပိုပိုဖြင့် ဘေးဘက်သို့ ခုန်ရွှေ့လိုက်သည်။ "ဘာလုပ်တာလဲ။"

ထောင်ရှောင်တုန်းက ပြုံးရင်းခေါင်းယမ်း၏။ "ကြည့်နေတာလေ။"

သူတို့နှစ်ယောက် ယခုအခိုက်အတန့်အတွင်း စကားပြောပုံက တည်တည်တံ့တံ့မရှိကြပေ။ ကသိကအောက်ဖြစ်ခဲ့ရသည်များကို ပြေပျောက်သွားစေရန် တမင်တကာ ‌ဤသို့ပြောဆိုနေကြခြင်းပင်။ ကသိ‌ကအောက်ဖြစ်ခဲ့ရသည်များကို ထုတ်ပြောလိုက်ပြီး နှစ်ဦးသား အတူတကွ ဟားတိုက်လိုက်ကြသောအခါ  ဘာမျှကသိကအောက်ဖြစ်စရာမရှိတော့ပေ။

အပြောင်အပြက်ပြောပြီးပြီဖြစ်ရာ အတည့်အတံ့လည်းပြောကြဦးမှပင်။ စောနက ထောင်ရှောင်တုန်းအကြောင်းချည်းပဲ ‌ပြောနေခဲ့ကြသည်။ ထောင်ရှောင်တုန်းက "ယန်ကော" ဟု ခေါ်လိုက်ရာ ထန်ဆော်ယန်က လှည့်ကြည့်လာသည်။ "ကောနဲ့ ဒေါက်တာထန်(ထန်နင်) တို့က.. လမ်းခွဲလိုက်ပြီလား။"

燎原 (Myanmar Translation)Where stories live. Discover now