Chapter 10

67 9 1
                                    

ထမင်းစားသောက်ပြီးကြသောအခါ လူတိုင်း ကိုယ်စီကိုယ်စီ အခန်းသို့ပြန်ကြသည်။ ထောင်ရှောင်တုန်းနှင့် ထန်ဆော်ယန်တို့၏ အခန်းများက ဘေးချင်းကပ်လျက်ဖြစ်သည်။ တည်းခိုခန်းတွင် ဤကဲ့သို့တစ်ယောက်ခန်းများက အနည်းငယ်သာ ရှိခြင်းဖြစ်၏။ ထောင်ရှောင်တုန်း၏ အခန်းက အတွင်းဘက်အကျဆုံးနေရာတွင် ရှိသည်။

နှစ်ယောက်သား အခန်းပြန်သည့်လမ်းတွင် ထန်ဆော်ယန်က အမေးရှိသည်။ "ခင်ဗျားရဲ့အခန်းက ဘေးဆုံးနံရံနဲ့နီးတော့ နည်းနည်းပိုအေးမယ်ထင်တယ်"

"ရပါတယ် ကျွန်တော်က အအိပ်ကြီးတယ်။ အေးမအေး သိပ်ဂရုမစိုက်ပါဘူးဗျာ။ " ထောင်ရှောင်တုန်းကသမ်းဝေရင်းပြောလာသည်။ "ကျွန်တော်တော့ တော်တော်ပန်းနေပြီ။ ခင်ဗျားတို့ဆိုပိုဆိုးလောက်ရောပေါ့ဗျာ။"

စကားပြောရင်း လျှောက်လာသည်မှာ အခန်းဝသို့ပင်ရောက်လာပြီဖြစ်ရာ ‌ထန်ဆော်ယန်လည်း စောစောအနားယူဖို့ရန်ပြောပြီး နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။

"ဟုတ်ပြီ။ ခင်ဗျားလည်း စောစောအနားယူတော့။"

အခန်းတံခါးပိတ်ပြီးနောက် မိမိအခန်းနှင့်မိမိဖြစ်သွားပြီ ဖြစ်၏။ သို့သော် အသံလုံစနစ်က သိပ်မကောင်းသည်ဖြစ်ရာ တစ်ဖက်ခန်းမှ ခြေသံများကိုပင် ရှင်းရှင်းလင်းလင်းကြားနေရသည်။ ကာထားသော နံရံများက ပါးလျလွန်း၍လား သို့တည်းမဟုတ် နံရံတွင်းတွင်တွင် နေရာလွတ်အပေါက်များရှိနေ၍လားတော့ မသိ။ မည်သို့ဆိုစေကာမူ တစ်ခန်းနှင့်တစ်ခန်းကြားတွင် အပြန်အလှန် အသံကြားနေရလေသည်။ တစ်ယောက်ခန်းကမှ တော်သေးသည်။ အခြား နှစ်ယောက်ခန်း၊ သုံးယောက်ခန်းများတွင်ဆိုလျှင် စကားသံများကို အတိုင်းသားကြားနေရသည်။

ထောင်ရှောင်တုန်းတစ်ယောက် ရေချိုးသန့်စင်ပြီး၍ လှဲလျောင်းခါစ၌ပင် ထောင်ရှောင်နန်ဆီမှ ဖုန်းဝင်လာရာ ‌ထောင်ရှောင်တုန်းလည်း သူနှင့် ခဏတဖြုတ်စကားပြောနေလိုက်သည်။ ထောင်ရှောင်နန်က ပုံမှန်ကဲ့သို့ပျော်‌ရွှင်ဟန် ကြိုးစားပြုမူနေသော်လည်း သူသိပ်မပျော်ကြောင်းကို လေသံမှတစ်ဆင့် ထောင်ရှောင်တုန်းခံစားနိုင်၏။ သို့သော် သူမည်သည်ကိုမျှထုတ်မမေးလိုက်ချေ။ ကလေးက ခံစားချက်များတတ်သည့် အသက်အပိုင်းအခြားဖြစ်၍ တစ်နေ့တစ်မျိုးဖြစ်နေတတ်သည်မှာ သဘာဝပင်။ မည်သည်ကိုမျှ မေးမြန်းနေရန် မလိုအပ်ချေ။

燎原 (Myanmar Translation)Where stories live. Discover now