Chapter 22

30 8 0
                                    

ဟင်းမှာကြသည့်အခါ စားပွဲထိုးကောင်ကလေးက မစားသည့်အစားအစာရှိမရှိ မေးသည်။

ထောင်ရှောင်တုန်းက ချက်ချင်းပင် ချင်းမစားကြောင်း ထပြောလိုက်၏။

စားပွဲထိုးကောင်ကလေးက မှတ်လိုက်သည်။ "ဟုတ်ပါပြီဗျ။ အခြားရော ရှိပါသေးသလား။"

ထောင်ရှောင်တုန်းက ထန်ဆော်ယန်ကို လှည့်ကြည့်ပြီးရယ်လိုက်သည်။ "ရှိသေးလားတဲ့ တစ်ခြားဟာ။"

ထန်ဆော်ယန်က လိုက်မရယ်ဘဲ အတည်အတံ့ ပြန်‌ဖြေလိုက်သည်။ "မရှိတော့ဘူး။"

ထောင်ရှောင်တုန်းက ရေတစ်ငုံသောက်လိုက်သည်။ ထန်ဆော်ယန်ကလည်း ရေ‌သောက်လိုက်ရင်း နှစ်ယောက်သား အကြည့်ချင်းဆုံသွားကြရာ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ရယ်မိသွားကြသည်။

စားပွဲထိုးထွက်သွားပြီးနောက် ထောင်ဟွိုင်နန်က နဝေတိမ်တောင်လေးဖြင့်မေး၏။ "ဘယ်သူက ချင်းမစားတာလဲဟင်။"

"ဦးဦးလေ။" ‌ထန်ဆော်ယန်က ဦးစွာပြောလိုက်သည်။

အရင်တစ်ခေါက် ခရီးထွက်ကြတုန်းက နေ့တိုင်းနီးပါး အတူတူထမင်းစားခဲ့ကြပါသော်လည်း ထိုအခါတုန်းကတော့ ပြောသည်ကိုတစ်ခါမျှ မကြားဖူးပေ။ မည်သို့ဆိုစေ ဤသို့သော ချင်းမစား သို့မဟုတ် ကြက်သွန်မြိတ်မစား အစရှိသည့် အစားရွေးတတ်ခြင်းများသည် ထုတ်ပြောပါက အနည်းငယ် ကလေးဆန်ရာရောက်နေ၏။ ထန်ဆော်ယန်ကဲ့သို့သော ‌ရင့်ကျက်ပြီးလေးနက်သည့် စရိုက်ရှိသူတစ်ဦး၏ နှုတ်မှထိုသို့ထွက်လာခြင်းသည် ဝိရောဓိသဘောရောက်နေပေသည်။

"အာ.." ထောင်ဟွိုင်နန်က အနည်းငယ် အံ့အားသင့်သွားသည်။ ရယ်ချင်သော်လည်း မရယ်သင့်ဟုခံစားနေရ၏။

"ဦးဦးက ကြုံတုန်းက တစ်ခေါက်လေးပြောမိလိုက်တာလေ။" ထန်ဆော်ယန်က ပြောသည်။ "အဲ့တာကို သားအစ်ကိုက မဖြစ်မနေ ဖော်ဖော်နေတော့တာလေ။"

"ခင်ဗျား ပြောကြည့်ကြည့်လေ။ အရင်တစ်ခေါကတောင် မှတ်မိလိုက်တာ နောက်ဆိုလည်း ဘယ်မေ့တော့မလဲ။" ထောင်ရှောင်တုန်းက ထန်ဆော်ယန်ကို မေးလိုက်သည်။ "အခု‌တလော အလုပ်များနေလား။"

燎原 (Myanmar Translation)Where stories live. Discover now