Ölünün Yası

✨ 35

Keyiflice okuyun la

Yorumlarınızı bekliyorum

Bölüm sınırı: 100 yorum

📍

Şımarıkça uyuyan kocasının kucağında oturuyordu Ramazan, günlerden bir pazar sabahına keyiflice uyanmıştı. Şimdi ise acaba kocamı nasıl uyandırsam diye düşünüyordu.

"Çenesini ısırsam nasıl olur ki?!... Ay ama iz olur çalıştığı yerde herkesler sorar ne oldu diye... Şey yapayım ben... Şey... Heh gözlerini öpeyim sulu sulu, hemencecik uyanır benim kocam. " Keyiflice kıpırdandı olduğu yerde Ramazan, dudaklarını diliyle ıslattıktan sonra uzanıp Kandemir'in gözlerinden sesli bir şekilde öptü ve ne olduğunu anlayamadan adamın altında buldu kendisini.

"Ay Kandemir! "

"Günaydın günçiçeğim, böyle güzel uyandırılır mı insan hiç? Ya kalbim dayanamasaydı güzelliğine? " Son zamanlarda abartılı şekilde eşini övmeyi hiç ihmal etmiyordu. Oğlan her fırsatta ben hiç güzel değilim ki zaten moodundaydı.

"Yaa... Ben izin vermezdim ki sana bir şey olmasına. Çok seviyorum ya seni ondan severek uyandırayım dedim. Kötü mü demişim? " Kandemir eşi konuşurken başını oğlanın karnına getirip öptü.

"Sen kötü bir şey der misin hiç? Her an böyle sevsen böyle uykularımdan uyandırsan ne güzel olur." Karnından huylanan Ramazan eşinin omuzlarına tutundu.

"Sen iste ben hep böyle uyandırırım ki seni. " Tüm cilvesi nazı tüm niyazı sevdiği adama aitti. Kandemir'in babasını iki gün önce uğurlamışlar, öncesinde de Kandemir oğlana resmi olarak yurt dışında evleneceklerini söylemişti. Ramazan'ın içi bu nedenle hala çok coşkuluydu.

"Bu sabah kahvaltıda ne istersiniz güzeller güzelim? " Ramazan tatlı bir şekilde kıkırdayıp düşünüyormuş gibi yaptı. "Hmm... Bilmem... Aslında şöyle güzel bir pişi olsa çok güzel olurdu. " Bu ara hamur işine sarmıştı.

"Sonrasında çok kilo aldım duba oldum diyip ağlamak yok ama? Vallahi hepsini gözünün önünde yerim. " Ramazan ya olmaz ya diyerek nazlandı eşine. " Ama ağlamadan duramıyorum ki biliyorsun beni. "

"Ağlamayacaksın artık, ben hep senin göz yaşlarını mı sileceğim güzelim? Dayanamıyorum zaten o hallerine. " Güzel eşinin yanağını okşayıp koklayarak okşadığı yeri öptü. "Şimdi ben sana güzel bir kahvaltı hazırlıyorum, kahvaltı yapıp şelalenin yanında piknik yapmak için hazırlanıyoruz sonrasında tamam mı? "

Ramazan başını salladı usulca, Kandemir'in ayağa kalkıp tişörtünü üstüne giymesini seyretti. "Kandemir oğlumuz sana benzer değil mi? Böyle yakışıklı ve boylu poslu olur... " Bir de kaslı... İç çekmişti oğlan.

"Bilmem belki sana benzer güzelliği karşısında milletin dili tutulur. " Ramazan'ın kalbi bu laflara karşın nasıl sakin olabilirdi ki?! "Kandemir ya o kadar güzel değilim ben... "

"Seni benden gör bir de... Hangi ressam sende gördüğümü çizebilir sanki. " Oğlanın burnunun ucundan öpüp lavaboya ilerledi. Ramazan pembeleşmiş yanaklarına ellerini koyarak odadan çıktı ve mutfağa ilerledi.

"Off.. Yine yakacak tavamı ama olsun... Benim için her şeyi yapıyor. Çok seviyorum ya ben kocamı. " Sürahiden kendisine su koymuş tam içerken Kandemir arkadan sarıldı ve adamın boynunu öptü.

" Bak bak yine söylenmeye başladın o dudaklarını ısırırım senin, geç otur şuraya da kocanı izle az. " Adam üstündeki tişörtü çıkarıp sandalyeye koydu ve oğlanı tezgaha oturttu tek tutuşuyla.

Dolabın kapağını açarak içinden dün sıkılmış portakal suyunu çıkardı ve oğlanın içmesi için bardağa koyup Ramazan'a uzattı. "Kahvaltı ederken içerdim bunu ben kandemir. "

"Olmaz yavrum, önce iç sonra kahvaltıda da bitki çayı içeceksin. " Ramazan peki diyerek elindeki büyük bardaktan bir yudum aldı, elde sıkılmış olduğu için hafif mayhoş bir tadı vardı ama bu onun çok hoşuna gidiyordu.

"Kandemir... Arka bahçeye küçük bir sera yapabilir miyiz? Ben taze soğan, domates, salatalık, nane falan ekmek ıstiyorum. Hem oyalanırım hem de emek verdiğim şeylerden yemek yaparım olmaz mı? " Arka bahçeleri büyüktü ve diğer arsayı da bir kaç ay sonra almayı düşünüyordu.

Açtığı fabrikanın iyi bir getirisi olmaya başlamıştı.

"Yorulursun be yavrum, boşuna niye başına iş alıyorsun? " Domatesleri aynı Ramazan'ın sevdiği gibi ince ve yuvarlak şekilde doğruyordu dikkatlice. Oğlan için el becerilerini geliştirerek epey bir yol kat etmişti adam. "Ama ben bir şeylerle uğraşmayı seviyorum Kandemir, ne olur ki yani yapsam? Bence çok güzel olur. " Mırıl mırıl konuştu son cümleyi, iç çekerek adamın da tüm ilgisini çekmeyi başardı.

Kandemir domatesi doğramayı bitirip ellerini yıkayıp sildi ve Ramazan'ın bacaklarının arasına girdi. Oğlanın yanağını okşadı usulca. "Sen ne istedin de emrine amade olmadım acaba? Sen istiyorsan yaparım elbette. Yarın bir kaç eleman gönderirim, sen de nasıl yaptırmak istiyorsan o şekilde talimat ver ve yaptır. Güliz abla da yanında dursun ne olur ne olmaz. "

Hiç kimseye güveni yoktu. Herkes her şeyi yapabilecek kapasitedeydi.

"Tamam aşkım, seni çok çok seviyorum. " Cıvıl cıvıl bir şekilde kocasının boynuna ellerini sardı ve dudaklarından öptü adamı. "Anca böyle iş yaptırınca aşka gel zaten beyefendi, hiç normal zamanda aşkım deme sen. " Kandemir'in hayıflanan tavrına kıkırdadı oğlan.

"Ama hep söylenmez ki öyle ayıp... Sen ayıptan anlamıyor musun hiç? " Bir taraftan da nazlanarak başını adamın göğsüne yasladı. "Anlamam tabii... Sırnaşıp sırnaşıp ayıp diyorsun bir de. "

"Derim tabii, ben ne dersem o. Ayıp diyorsam ayıp yahu. Bebiş acıktı hadi aşkım aaa. " Bir an önce bir şeyler yemek istiyordu. Boşuna mı adamı sulu sulu öperek uyandırmıştı. Kölesi bir an önce kahvaltıyı hazırlamalıydı.

"Az dur lan öpeyim seni sonra hazırlayacağım. " Dudaklarına uzandı oğlanın fakat Ramazan yaramazca geriye çekildi.

"Olmaz Kandemir ya önce kahvaltı. "

"Öpmeden hayatta hazırlamam hadi bakalım. " Ramazan oflayarak yanağını uzatsa da Kandemir gülerek oğlanın çenesini tuttu ve dudaklarını öptü.

"Fırsatçı adam seni! "

📍

Bölüm nasıldı????

Allah yanınızdan geçen insanın bile en hayırlısını versin güzel kızlarım, çünkü ne devlet ne de herhangi bir erkek... Hiçbirinin umrunda bile değiliz.

Sizi seviyorum 🌺🌺🌺