Keyiflice okuyun la
Yorumlarınızı bekliyorum
📍
Evin yardımcısı Gülnur sabah ilk iş hastaneyle uğrayıp test sonuçlarını almış, eve varmıştı. Ramazan'ın gergince beklediğini biliyordu kadın, bugünü çok beklemişlerdi.
Gülümsemesini durduramıyordu, evin kapısını çalarken dahi o şapşal gülümseme yüzündeydi. "Gülnur abla günaydın, nasılsın?" Yüzünde güller açan, her sabah kendisini güler yüzle karşılayan Ramazan yine aynı şekilde karşıladı kadını. Test sonucunu aldığından bile haberi yoktu.
"Günaydın kuzum, iyiyim ben. Sen nasılsın kendini nasıl hissediyorsun? Kandemir beyim çıktı mı evden?" Bugün genç adam eşine vakit ayırmak için işlerini dünden bitirmişti.
Kendi şirketi olduğu için de kimse ona gelmeyecek misin diye de soramıyordu haliyle. "Yok abla bugün benimle kalacakmış, öyle dedi." Yanakları hemen allanmıştı. Böyle zamanlarda insanlara kocasıyla ilgili bir şey derken çok utanıyordu.
"İyi o vakit, kuzum sen gel benlen azıcık bir şey konuşacağım." Ramazan merakla baktı Gülnur'a, ikili süratle mutfağa varmıştı. "Ne diyeceksin abla? Bir şey yoktur inşallah?" Ailesinde veya çevresinde bir şey olmamasını umdu.
"Yok kuzum, ben testlerin sonucunu aldım da sana gizliden haber edeyim dedim." Ramazan bir an soluk alamadı, negatif bir sonuçtan çok korkuyordu. "Şey... Hamile değilim değil mi?" Umutlanmak istemiyordu işte, bunca zaman hiç olmamıştı ki şimdi olsun.
"Yavrum... Kuzum benim... Beben olacak, hamilesin." Ramazan'ın yanaklarını tutarak kurduğu cümleyi oğlan bir kaç saniye idrak edemedi. "Ne?"
"Hamilesin kuzum, Allah sizi onunla sınamasın onu da sizsiz bırakmasın." Usulca yaşlar döküldü bir bir, ardından sevinçle bir hıçkırık koptu boğazından. Bu anı o kadar uzun süredir bekliyordu ki tüm boşalmışlıkla ağlamaya başladı.
"Abla doğru mu diyorsun? Ben gerçekten hamile miyim?" İnanamıyordu, eli hemen karnını buldu. "Öylesin ya yavrum, bak Kandemir beyim bekler seni içerde. Git yanına güzel haberi ver, o da çok bekledi sevinsin."
Gözleri yaştan kıpkırmızı olmuş oğlan ise usluca başını salladı ve bahçede sandalyede gazete okuyan kocasının yanına ilerledi.
"Kandemir..."
"Efendim güzelim?" Gözleri hala habere bakıyordu. "Baksana bana bir." Ayakta dikiliyordu Ramazan, kocasının ona bakmasını bekledi. Kızarmış gözleri hala yerini koruyordu. Kandemir başını kaldırdığı anda gördüğü görüntüyle elindeki gazeteyi bıraktı ve eşini kucağına çekti hemen.
"Ne oldu? Neden ağladın sen? Bir yerinde bir şey mi var?" Vücudunu kontrol etmeye başladı oğlanın. Bir yerinde bir şey gözükmese bile bakmaya devam etti. "Yok, ben sana bir şey söylemek istiyorum aşkım."
Dudağının kenarını heyecanla ısırmıştı, Kandemir hala eşine endişeyle bakıyordu. " Güzelim bak kötü bir şey yok değil mi? Ramazan korkmaya başlıyorum hemen söyler misin?" Oğlanın gözleri boncuk boncuk olmuştu ağladığı için.
"Kandemir... Ben iki gün önce bayılacak gibi oldum. Bir süredir de pek çok şey midemi bulandırıyordu." Kandemir sevgilisinin karnını okşamaya başladı istemsiz, belki de mide rahatsızlığı vardı oğlanın. "Neden bana bayılacak gibi olduğunu söylemedin? Hastaneye gidelim hadi."
Tam ayaklanacakken Ramazan eşinin yanağını okşadı. "Dur bir aşkım, başka bir şey diyeceğim ben sana." Kandemir bir şey demeden eşinin dudağının kenarını öptü. "Söyle güzelim."
"Ben hastaneye gittim, sana geziyorum dediğim gün... Kan aldılar benden, test yapmak için. Bu sabah da Gülnur abla test sonucumu almaya gitmiş." Kandemir ciddiyetle bakıyordu oğlana, her şeye hazırdı veya hazır olmaya çalışıyordu.
"Kandemir... Ben hamileyim."
Bir kaç saniye sessizleşti her şey. Cıvıl cıvıl kuş sesi dahi durmuştu o an sanki. Nefes alamadı Kandemir bir kaç saniye. "Nasıl yani?!..." Algıları tamamen kapanmış görünüyordu.
"Kandemir işte hamileyim, bebeğimiz olacak." Gözleri beklentiyle büyümüştü. "Kandemir ya bozuldun mu noldu? Tepki versene azıcık." Kocasının omzuna vurdu bir kaç kez.
Kandemir kendisine gelir gelmez Ramazan'a sıkıca sarıldı. "Allah! Allah lan! Baba oluyorum! Çocuğum olacak! Bebeğimiz olacak lan! Allah'ım sana şükürler olsun!" Gözleri sulanırken eşinin boynuna gömdü yüzünü. Olduğu yeri sürekli öpüp durdu.
Ramazan da ağlayarak kocasının boynuna sıkıca sarıldı. "Evet... Bebeğimiz olacak, baba olacağız."
"Bir evde iki bebek büyüteceğim... Lan hayaline bile ömrümü verirdim gerçek mi olacak?" Eşinin burnuna sürttü burnunu, alnı alnına yaslandı. "Ya Kandemir... Ben sağlıklı bir şekilde doğurabilir miyim onu?"
"İkiniz için her şeyi yaparım, sen de muazzam bir anne olacaksın eminim ki... Asla kötü bir şey düşünme güzelim." Kandemir sessiz bir şekilde ağlamaya devam ediyordu, bu anı ikisi de çok beklemişti... Demek şimdi nasip olmuştu onlara.
"Her an yanımda olacak mısın?"
"Gözlerini kapattığın her an, açtığın her saniye ben yanında olacağım... Bebeğimizi en güzel şekilde büyüteceğiz." Ramazan'ın dudaklarından küçük bir öpücük çaldı.
"O zaman beni o oyuncakçıya götürür müsün?" Oradaki genç adam gözünün önünde Ramazan'ın çok güzel olduğunu söylemişti fakat Ramazan oradaki oyuncakları çok sevdiği için orasını istiyordu. Eşi ise bir daha gitmiyoruz diyerek son noktayı koymuştu.
"Asla olmaz."
"Şey... Olacak bile, sana sormadım ki hem ben." Kandemir geriye çekildi. "Hadi ya öyle mi?"
"Evet... Bebeğimiz istiyor ki orayı, gideceğiz biz. Sen istersen gelme yani." Peluş pembe panteri alacaktı kendisine. "Sen oraya bensiz git de nasıl o kalçalarını ısırarak seni oturamayacak hale getiriyorum izle o zaman."
Ramazan omuz silkti.
"Yapamazsın artık, ben bebek taşıyacağım... Karnımdan öpsene biraz." Kandemir onunla konuşurken oğlanın boynunu, yanağını ve şakaklarını öpüp duruyordu.
"İsteğiniz emirdir."
📍
Bölüm nasıldı??
Sizi seviyorum ♥️ 🌼
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ölünün Yası
Genel Kurgu..... interseksüel birey içerir. Ramazan'ın içindeki duygular coşarken ağlamamak için başını gökyüzüne çevirdi. "Onun o çatık kaşları bir seni görünce yumuşardı, onu niye ebedi bir yalnızlığın ortasında bıraktın?" Gözleri doluyordu artık. ..... mpreg
