"එක්ස්කියුස් මී..?" ලෝයර් සුනීතා දිහාවට දුන්නේ නොපහන් බැල්මක්..
"මල්ලිගේ නමට කිසි දේපලක් තිබුනේ නැහැ.." සුනීතා ආයෙම කිව්වා..
වෙන්න යන්නේ මොකද්ද කියලා තේරුම් ගන්න චිරාත්ට අමාරු වුනේ නැහැ.. නිර්වාන්, ආදිත්‍ය වුනත් කර කර හිටපු වැඩේ නවත්තලා චිරාත් දිහා බැලුවේ සිද්ද වෙන්න යන දේ දරාගන්න පුළුවන් මානසිකත්වෙක චිරාත් නැති නිසා..
"මේ මහසෙන්ගේ..?"
"අක්කා.. මම මහසෙන්ගේ අක්කා.."
"ඔහ්.. සුනීතා වෙන්න ඕන.."
"ඔව්.."
"මහසෙන්ට දේපල නැහැ කිව්වේ..?"
"මෙහෙ එයාට නැහැ මොනවත්.. මෙහෙ තියෙන්නේ මගේ අම්මගේ නමට තියන දේපල විතරයි.. ඒකත් අම්මා නැති වුණායින් පස්සේ අයිති මට.."
"ම්ම්.. සුනීතා නීතිය ගැන වැඩිය දැනුවත් නැහැ වගේ.." කට කොණක හිනාවක් ඇඳෙද්දී ලොයාර් කකුලක් පිට කකුලක් දාගෙන සෝෆා එකට හේත්තු වුනා..
"ඇයි මොකද්ද දැන් ප්‍රශ්නේ..?" පපුවේ අත් දෙකත් බැඳගෙන සුනීතා හිටියෙත් පරාජය බාරගන්න ලෑස්තියකින් නෙමෙයි..
"අම්මගේ නමට දේපල තිබ්බ නම්.. අම්ම නැති උනාම ඒ දේපල ළමයි දෙන්නට සම සමව බෙදිලා යන බව සුනීතා නොදන්නවා වෙන්න බැහැ.."
"මොකද නැත්තේ..? මම හොඳට දන්නවා.. ඒත් මල්ලි එයාට මොනවත් එපා කියලා ඒ සේරම මගේ නමට ලිව්වා.."
"සුනීතාගේ නමට දේපල ලියන්නේ කොහොමද මහසෙන්ට දේපල නැත්තම්..?" ලෝයර්ගේ කට කොණේ හිනාව තවම මැකිලා නැහැ..
"මම හිතන්නේ මට ලෝයර් මහත්තයට නීතිය කියලා දෙන්න වෙලා.. අන්තිම කැමති පත්‍රය කියලා එකක් තියෙන්නේ ඒකටනේ.. ඒක ලෝයර් මහත්තයා නොදන්නවා වෙන්න බැහැ..."
ලෝයර්ගේ මූණේ තිබුන හිනාව ලාවට වියැකිලා යද්දී..
"අ..අන්තිම කැමති පත්‍රය..?"
"ඇයි ලෝයර් මහත්තයෝ.. අන්තිම කැමති පත්‍රය කියන්නේ මොකද්ද කියලත් මම දැන් කියලා දෙන්න ඕනද..?"
සුනීතාගේ මූණේ තියන හිනාව ජයග්‍රාහී හිනාවක් විදියට හැරිගෙන එද්දිම..
