"ආදි..!"
උදේ ඉඳන් කොහේදෝ ගිහින් හිටපු නිර්වාන්ගේ කටහඬ ඇහෙද්දීම එච්චර වෙලා ගේම් ගගහ ඉඳලා ඇඳේම නින්ද ගිහින් හිටපු ඩබලෙන් මුලින්ම ඇහැරුනේ ආදිත්‍යට..
"එනෝ.."
"ආත්මවත් එක්කගෙන එන්න ආදි.."
මොනවා හරි කන්න ගෙනල්ලා වෙන්න ඕන සරබර ගාන සද්දේ උඩටම ඇහෙනවා...
"චිච්චා දොයි..!"
"ඇහැරවන් එන්න ආදි.. ඔය දෙන්නා දවල්ටත් කාලා නැහැ තවම.. කෝ එන්න හවස ප්‍රැක්ටිස් නේද දෙන්නට..?"
ඉතින් ආදිත්‍ය කලේ චිරාත්ව අල්ලලා හොලවගෙන හොලවගෙන ගිය එක..
"හුක්..! ඉන්න දීපන්කො රෙද්ද.."
ආදිත්‍යගේ අතත් ගසලා දාලා චිරාත් නිර්වාන්ගේ කොට්ටේ අරන් තුරුල් කරගත්තේ උදේ ඉඳන්ම හිටියේ නැති පාලුව යවාගන්න වගේ..
"සුදූ ඇවිල්ලා.. මොනවා හරි කන්න ගෙනල්ලා වගේ.. උඹ ඉඳපන් එහෙනම් මම යනවා.."
සුදු අයියා..???
ඇවිල්ලා..??
තප්පරයයි ගියේ චිරාත් කෙලින් හිටගත්තා..
"ආදි..?"
"එනෝ.. එනෝ.."
චිරාත්ගේ උරහිසෙත් අත තියාගෙන තල්ලු කරගෙන වගේ පහලට එන ගමන් ආදිත්‍ය කෑ ගැහුවා..
ආයෙමත් මොනවද සරබර ගාන සද්දේ ඇහෙද්දිම ආදිත්‍ය චිරාත්ව දාලා පහලට දුවලා යන්න හැදුවත් චිරාත් කලේ ආදිත්‍යගේ බෙල්ලෙන් අත දාලා තද කරගත්ත එක..
"සුදූ..!!!! මූ මාව මරන්න හදනවා..!"
"කෑ ගහන්න එපා බබා.. ළඟදීම අපිට කම්ප්ලේන් කරනවා මේ වටේ පිටේ මිනිස්සු..
"ඔව් ඒක තමයි.. බොරුවට කෑ ගහන්නේ ඇයි ඩී.. මම උඹට අතක්වත් තිබ්බේ නැහැනේ.."
අන්තිම පඩි කීපේදී ආදිත්‍යගේ බෙල්ල අතැරලා මුකුත්ම නොවුන ගානට බිමට බැහැලා බොරුවට ඇස් දෙකත් ලොකු කරගෙන චිරාත් ආදිත්‍ය බැලුවේ 'මහ පුදුමෙකි මලෙකි මලෙකි' වගේ මූණ හදාගෙන..
"මූ මගේ බෙල්ල්ල මිරිකුවා සුදූ..!!!!"
"මොකක්..? මම..? කොයි වෙලේද..?"
