!!!ÖNEMLİ NOT: SERİYİ NORMAL AKIŞINDA SPOİLERSIZ OKUMAK İÇİN 2. YIL, 8. CİLDİN ARDINA OKUNMASI GEREK. AKSİ TAKDİRDE SERİDEN ÇOK FAZLA SPOİLER ALIRSINIZ!!!
Bu, geçmişin gizlenmiş ve görülmemesi gereken bir hikâyesi olabilir.
Kiyotaka Ayanokouji'nin İ...
!!!ÖNEMLİ NOT: SERİYİ NORMAL AKIŞINDA SPOİLERSIZ OKUMAK İÇİN 2. YIL, 8. CİLDİN ARDINA OKUNMASI GEREK. AKSİ TAKDİRDE SERİDEN ÇOK FAZLA SPOİLER ALIRSINIZ!!!
Diğer dördüncü kuşak öğrenciler de ortadan kayboldu ve odada sadece iki kişi kaldı. Ben ve Shiro.
En son ikimiz yalnız kaldığımızdan beri birkaç ay geçmişti.
Bu süre zarfında birbirimizle bir kez bile konuşmadık ve her gün sadece sessizlik vardı.
Ama ben aldırmadım. Hatta bunun daha iyi olduğunu bile düşündüm.
Yuki'nin gevezeliği ortadan kalkınca kendi öğrenmeme daha fazla odaklanabildim.
O gün, birkaç gün sonraki ilk judo dersiydi.
Yoğunlaştırılmış müfredat nedeniyle, bazı dersler sadece birkaç günde bir veriliyor.
Yine de hem Shiro hem de ben becerilerimizi geliştiriyorduk. Yarışmalar farklı olsa da, eğitimimiz becerilerimize aşina olmamızı ve bunları birçok savunma sanatına uygulayabilmemizi sağladı.
"Siz ikiniz her zamanki antrenmanlarınıza devam edeceksiniz. Ben bir süreliğine odadan çıkacağım."
Hakem olarak görev yapan eğitmen sanki çağrılmış gibi aceleyle odadan çıktı.
Biz orada kaldık ve söylendiği gibi Randori'ye başladık. Birbirimizin judogi'sini tuttuk.
Shiro ve ben aynı şeyi onlarca, yüzlerce kez yapmıştık.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Biraz konuşabilir miyiz?"
Geçen ayların sessizliği Shiro'nun kulağıma fısıldamasıyla bozuldu.
Zihinsel bir saldırı olduğunu düşündüm ama hareket etmeyi tamamen bıraktı.
"Seni en son Judo'da yenmemin üzerinden çok uzun yıllar geçti, değil mi?"
"Doğru."
İlk dövüşümü kaybettikten sonraki ikinci karşılaşmadan beri kazanıyordum.
"Boks, Karate, Jeet Kune Do, hepsi için aynı şey geçerli. İlk bir ya da iki dövüşü kazanırım, ama bir kez durumu tersine çevirdin mi, artık hiçbir şey yapamam. Sen gerçekten harikasın."
Böyle bir kavganın ortasında bunu neden söylesin ki?
"Sana söylemek istediğim bir şey var."
"...Ne?"
Yetişkinlerin duyamayacağı kadar yakın bir mesafeden devam eden mırıldanmaları dinledim.
"Bu tesisten ayrılmaya karar verdim."
"Buradan sadece istenmeyenler çıkar."
"Bu yüzden bırakacağım ve buradan gideceğim. Eğitimi bırakanların eğilimlerine ve onlarla uğraşmak zorunda kalan yetişkinlere bakarsanız, ne tür yollara girdiklerini tahmin edebilirsiniz. En azından öldürülmeyeceğim."
