Elitler Sınıfı (Classroom of The Elite) 0. Cilt - Türkçe Çeviri

6. Bölüm: Masum Çocukların Hikâyeleri - 5. Parça

!!!ÖNEMLİ NOT: SERİYİ NORMAL AKIŞINDA SPOİLERSIZ OKUMAK İÇİN 2. YIL, 8. CİLDİN ARDINA OKUNMASI GEREK. AKSİ TAKDİRDE SERİDEN ÇOK FAZLA SPOİLER ALIRSINIZ!!!

Her birkaç ayda ya da yılda bir, büyük bir değişiklik zamanı gelirdi.

İşte o zaman bazı çocuklar müfredata ayak uydurmakta zorlanmaya başlıyordu.

Çalışma seviyesi iki veya üç zorluk derecesi arttı ve yavaş yavaş geride kalmaya başladılar.

Öğrenmek için harcanan aynı süreden sonra bile bireyler arasında farklılıklar olduğu açıktı.

Toplama işlemi ilk öğretildiğinde.

Çarpma işlemi ilk öğretildiğinde.

Eşit başladılar ama sonra diğerleri birbirlerinden üstün olduklarını fark ettiler.

Yol boyunca, geri dönüp bir sonraki adıma geçebilirler, ancak genellikle belirgin şekilde geride olan çocuk bir sonraki adımda tökezler.

Eminim ki yetişkinler çocukların başarısız olmasını hoş karşılamamıştır.

Ancak, programa ayak uyduramayan çocukları süresiz olarak aynı yerde tutamazlardı.

Ayak uyduramayan bir çocuğu olduğu gibi bırakmak uyumsuzluk yaratırdı ve ayak uyduramayan çocuğa uyum sağlamaya çalışırsanız, önde olan diğerlerinin temposu kaybolurdu.

Bir sonraki öğrenme fırsatı kaybolurdu.

Bu nedenle çocuk sayısını kademeli olarak azaltmak gerekiyordu.

"10 dakika kaldı."

Birçok çocuk ayrılmadan önce, birçok testten biri yüksek zorluk derecesine sahip özel bir yazılı müfredattı.

Tekrarlanan günlük çalışmalar sırasında bir şey fark ettim: Bu özel yazılı testin zorluk seviyesi en yüksek puana göre artırılıyordu. Başka bir deyişle, mükemmel bir puan skalayı yukarı kaydırıyor, böylece daha önce düşük puan alan bir çocuk bir sonraki testte daha da zorlanıyordu.

Öte yandan, en yüksek puan mükemmel puandan düşükse, tavan da düşürülüyordu.

Sorular ne kadar zor olursa olsun, küçük yanlış hesaplamalara, dikkatsiz atlamalara veya mazeretlere yer yoktu.

Bu yüzden çocuklar tüm soruları zamanında çözdükten sonra bile cevaplarını tekrar tekrar kontrol ediyorlardı.

Umutsuzca sınav kâğıtlarına sarılıyorlardı, çünkü tek bir hata bile sınavın sonu anlamına geliyordu.

Etrafımdakiler meşgulken, ben elimde bir kalemle odanın ön tarafına bakmaya devam ettim. Hâlâ sınava devam ediyormuşum gibi davranmaya devam ettim.

Gerçekte, tüm soruları yanıtlamayı çoktan bitirmiştim ve kalan süreyi boş boş geçiriyordum.

Hata yapma ihtimalim beni endişelendirmiyordu.

Çünkü böyle bir hata yapmayacağımı biliyordum.

Sınav kâğıdındaki sorular ve yazdığım cevaplar kelimesi kelimesine zihnime kazınmıştı.

"5 dakika kaldı."

Anonsla birlikte etrafımdaki sürtünme sesleri daha da yoğunlaştı.

Yanınızdaki sıralardan sanki sabırsız bir halet-i ruhiye içindeymiş gibi silgilerin çıkardığı sesin şiddetlendiğini duyuyorsunuz.

Bu sınavın zorluğu bir önceki sınava göre birkaç kademe artmıştı.