What he did (Nederlands) 1 (voltooid ✔️)

Hoofdstuk 35

P.O.V. Sarah
Ik zie Harry en Marjolein ruzie maken. "Wat is er?" Vraag ik. "Harry doet gewoon weer irritant." Zucht Marjolein geïrriteerd. "Ey, zo praat je niet over mijn vriendje hé." Lach ik. En ik geef Harry een zoen. Harry glimlacht alleen maar. Nou, ja ik wil niet NOG een ruzie, dus ik houd maar mijn mond. "Zullen we de stad gaan verkennen?" Stelt Chantal voor. "Waarom?" Zeurt Harry. "Kom op, dat is leuk." Zeg ik vrolijk. Harry zucht, maar gaat toch mee. We lopen langs een markt, en Chantal wilt alles kopen. XD. Maar we staan het niet toe. Opeens pakt iemand aan mijn arm vast, en ook aan die van Marjolein. "Zo chickies." Zeggen de mannen. Ze doen een armband rond onze pols. "Dat is €50.-." Zeggen ze in heel slecht Engels. "Nee!" Roepen Harry en Niall. Ze scheuren de armbandjes van onze armen en gooien ze terug. "Ey chickies! Kom terug, voor een kus dan?" Zeggen de mannen weer in slecht Engels en wenkbrauwwiebelend. "Wtf denk jij! Zij is mijn vriendin!" Roept Harry kwaad. "En zij die van mij." Roept Niall ook woedend. "Ze verdienen beter." Zegt een man. Harry pakt hem bij zijn shirt en tilt hem omhoog. "Oké, oké. Ik laat jullie met rust." Zegt hij. Harry laat hem los maar geeft hem nog wel een klap. "Dankje." Fluister ik. Harry geeft me een kus op mijn voorhoofd, en trekt me naar zich toe en we lopen verder.

P.O.V. Marjolein
Opeens word ik uit Niall zijn armen getrokken en sta ik voor een andere jongenman. "Beautiful blondina." Zegt de jongen. "Laat me los!" Sis ik. De jongen grijnst en komt met zijn gezicht dichterbij. "Niall!" Gil ik. Niall duwt de jongen van me af en geeft hem een klap. "Ik denk dat we beter naar huis kunnen gaan." Zegt Chantal angstig. "Jep." Zegt Niall chagrijnig. Wtf, als ik dit nog 2 maanden moet meemaken, dan overleef ik het niet. Niall pakt mijn hand en met zijn allen lopen we terug naar de villa.
"Als de jongens nog is zoiets doen, man dan..." Sist Niall thuis. Hij balt zijn handen tot vuisten. "Rustig, kom we gaan iets eten." Zeg ik. En ik sla mijn armen om zijn nek en geef hem een zoen. Hij glimlacht en samen eten we, ja je raad het al, kip!

P.O.V. Sarah
Harry is duidelijk ook chagrijnig door die jongens. "Verpest je dag nou niet door die jongens." Fluister ik in zijn oor. Het helpt niet, hij blijft chagrijnig. "Goed." Zucht ik. Maar als ik weg wil lopen, pakt hij mijn pols en trekt me naar zich toe, en zoent me. "Waarom gedraag je je zo raar?" Vraag ik. Ik weet dat er ruzie komt, maar hij doet heel de dag al raar. "Door die jongens misschien?" Zucht hij geïrriteerd. "Daarvoor deed je al raar." "Niet waar." "Goed." En ik loop weg. Ik weet dat hij liegt. Waarom vertelt hij het niet gewoon?