What he did (Nederlands) 1 (voltooid ✔️)

Hoofdstuk 19

P.O.V. Sarah

Ik liep naar Chantal toe en bedacht een idee. 'Wat nou als we met Marjolein naar het huis gaan. En dat we helpen met zoeken.' Chantal haar ogen werden groot. "Wat?" "Dat is toch een goed idee?" Chantal schudde heftig haar hoofd. "Nooit, Marjolein word daar alleen maar ongelukkiger van..." Ik zucht. Ik wil haar gewoon helpen. "We moeten gewoon wachten, we kunnen niks doen. We kunnen er wel heen en vragen of ze al iemand hebben gevonden?" Vraagt ze. Ik knik. "Kom, dan gaan we nu." Ik knik en loop met haar mee.
Als we bij het huis zijn staat mijn mond open. Het is echt helemaal kapot. "Meneer, zijn er al mensen gevonden?" Vraag ik. De man knikt. "Iedereen behalve Niall Horan." Ik hap naar adem. "Is er een kans dat hij het overleefd?" De man knikt. "Ja, een kans." Ik zucht, daar heb ik veel aan. Samen met Chantal lopen we met tranen in onze ogen naar huis. Marjolein komt naar ons toegerend. "Waar waren jullie?" Ik zie aan haar gezicht dat ze veel heeft gehuild. "Naar het huis." Vertelt Chantal. "Wat?" "Marjolein, iedereen is gevonden. Behalve Niall..." Marjolein hapt naar adem. "Is er nog een kans?" Vraagt ze. Ik en Chantal knikken. "Die pakt Niall." Zegt ze trots. Toen werd ze opeens gebeld. "Met Marjolein." Marjolein haar ogen worden waterig. Ze hangt op en rent naar buiten.

P.O.V. Marjolein
Ik werd gebeld door de politie. Niall is weer gevonden! Ik ren naar mijn auto en rijd meteen naar het huis. Als ik daar aankom zie ik Niall op een rij ambulance ding en hij word meegenomen. "Mag ik ook mee?" Vraag ik. "Ben je familie?" "Ik ben zijn vriendin." De man knikt en ik mag mee. Tranen rollen over mijn wangen. Het rijden lijkt uren te duren, maar tijdens het rijden gaan Niall zijn ogen open. Ik pak zijn hand en knijp er zachtjes in. Er verschijnt een kleine glimlach op zijn gezicht en ik harder te huilen. En Niall zijn ogen gaan weer dicht. "Hij leeft nog." Verzekert een dokter me. Ik knik. Gelukkig leeft hij nog. Als we bij het ziekenhuis zijn word Niall onderzocht, en ik wacht in de hal. Toen kwam de dokter en vertelde me dat het nog goed met hem gaat. Hij had de dagen ervoor vele gegeten, en daardoor leeft hij nog. Dan is Niall zijn eetgewoonte nog ergens goed voor. Dan zie ik Niall met een zuster naar mijn richting komen. Weer komen er tranen in mijn ogen. "Babe, rustig." Fluistert hij. Hij pakt mijn hand en gaat met zijn duim heen en weer. "Ik was zo bang." Fluister ik. "Ik leef nog." Fluistert hij. Ik knik en geef hem een zacht kusje.