What he did (Nederlands) 1 (voltooid ✔️)

Hoofdstuk 37

P.O.V. Marjolein
"Ik heb gelogen tegen Sarah, ik zag Harry bijna zoenen met een meisje. Jij weet dat ik niet kan liegen. Ik ben misselijk, wil niks eten. En denk de hele tijd aan Harry en Sarah. Sarah haar hart zal breken, en die van Harry ook." Ratel ik. Niall streelt over mijn wang. "Maak je maar niet druk. Je praat er morgen over met Harry." Fluistert hij. En hij trekt me naar zich toe en gaat slapen. Alsnog blijft het in mijn hoofd, maar Niall kalmeert me iets.

De volgende dag stap ik uit bed en ren ik naar de WC. Ik kots alles uit. Iel! Ik voel dat iemand mijn haar vasthoud, en ik voel dat het Niall is. "We gaan nu naar Harry." Fluistert hij. Ik knik, en samen met hem loop ik naar Harry. "Je moet het tegen Sarah vertellen, en anders doe ik het...." Fluister ik. Harry kijkt me met grote ogen aan. "Wat? Dat kan ik toch niet nu doen?" Sist hij. "Harry, als ik lieg voel ik me niet lekker. Alsjeblieft, ik kan toch niet voor altijd misselijk zijn?" Hij zucht. "Goed, maar je word bedankt hé!" Ik voel me gekwetst. Niall plant een kus op mijn hoofd. "Het komt goed." Fluistert hij. Ik knik. "Ik hoop het."

P.O.V. Harry
Ik spijt wat ik tegen Marjolein heb gezegd. Maar ik moet wel nu naar Sarah. "Sarah? Kan ik je even onder 4 ogen spreken?" Vraag ik aan haar. Ze keert zich naar mij. "Natuurlijk." Antwoord ze vrolijk. Straks is ze niet meer zo vrolijk.. Ik neem haar mee naar onze slaapkamer en kijk recht in haar ogen. "Ik...ik...ik heb...bijna...gezoend met een meisje...." Stamel ik. Haar ogen worden groot. "Bijna." Zeg ik snel. "Ja gezoend!" Roept ze. Ze gaat op het bed zitten en begint te huilen. "Ik vertrouwde je!" "Dat kan je nog steeds." Zeg ik. "Nee! En waarom bijna? Heeft iemand je tegen gehouden?" Ik knik langzaam. "Marjolein..." Ze kijkt me verbaast aan. "Omg...Marjolein wist hiervan!" "Daarom was ze zo ziek, ze zei dat ik het moest vertellen." ratel ik. "Waarom ben ik in Spanje? Ik kan niemand hier vertrouwen..." Huilt ze. "Jawel, ik doe het nooit meer." Ze rolt met haar ogen. "Dat zei je de vorige keer ook. Ik denk...dat het beter is als we uit elkaar gaan." Mijn ogen worden waterig. "Wat?" Kan ik alleen maar uitbrengen. "Het is uit..." Ik pak haar handen vast. "Alsjeblieft, laat me niet alleen." Smeek ik. "Harry, stop. Geloof me, het is beter zo. Ik blijf nu nog in Spanje, maar ik slaap wel in andere kamer. Ik ben er nog steeds." Ik schud met mijn hoofd. "Maar dit is anders. Ik kan niet zonder je." Ze zucht. "Harry, je hebt me weer bedrogen. Ik kan je niet meer vertrouwen..." Ze pakt haar spullen en loopt naar de andere slaapkamer... Nu voel ik pas hoe veel ik eigenlijk van haar houd...