Hoofdstuk 30

97 5 2
                                    

Iedereen knikt. "Goed, ik begin." Zeg ik. Iedereen vind het goed, en we gaan in een kring zitten. "Marjolein, doen, durf of de waarheid?" Ze denkt even na. "Doen." Zegt ze trots. Ik lach. Maar dan ben ik heel serieus, dit kan helemaal fout gaan, maar het moet. "Verge.." Maar voordat ik me zin kan afmaken zegt Niall: "Vergeet hem, kus Niall." Voordat ik verder kan gaan kust ze hem. "Volgende!" Roept Niall. Met een boze blik op mij. En zo gingen we nog even verder...
"Ik ben moe." Zei Liam na een tijdje. Ik keek naar de klok, en zag dat het half drie was. "Ik ook." Zeg ik. Iedereen stemt in en we gaan slapen.

P.O.V. Niall
Wat dacht Harry wel niet?! Door een spelletje te zorgen dat Marjolein hem vergeeft. Hij is echt ziek! Ik wilde bijna ruzie maken, maar Sarah en Marjolein worden daar ook alleen maar ongelukkig van. Ik kijk op de klok en zie dat het drie uur is. Ik kijk naast me en zie Marjolein veel bewegen. Shit, nee, niet weer een nachtmerrie. Ik maak haar wakker en knuffel haar. "Het was maar een droom." Fluister ik. Haar ademhaling gaat al iets beter en ze heeft tranen in haar ogen. "Kom maar bij mij liggen." Ik slaap dan wel in een slaapzak, maar dicht bij mij zijn de nachtmerries meestal minder erg. Ze knikt en gaat bij mij liggen.
De volgende dag word ik wakker en zie Marjolein in mijn armen slapen. Wat is ze schattig. Er ontstaat een glimlach op mijn gezicht. Ik kijk de kamer rond en zie dat Harry wakker is. Ik negeer hem. "Wat was dat gister?" Vraagt hij. "Hou erover op." Zucht ik. Hij schud zijn hoofd. "Gister kon ze mij vergeven verdomme!" "Ssh! Iedereen slaapt nog! En als je wilt dat ze je zo vergeeft, dan mag je oprotten." Hij rolt met zijn ogen en gaat weer liggen. Wat een klootzak.

P.O.V. Sarah
Ik open langzaam mijn ogen en hoor Niall en Harry praten. Ik schrik als ik hoor wat ze allemaal zeggen. Ik voel dat Harry weer komt liggen. Kan ik hem wel echt vertrouwen? Heeft hij niet te veel slechte dingen gedaan? Ik schud mijn hoofd, ik heb het Marjolein beloofd. Ik draai me naar Harry. "Maak je niet druk." Fluistert hij. En hij drukt een kus op mijn hoofd. Ik glimlach, maar vanbinnen spoken er allemaal vragen in mijn hoofd. "Zal ik een ontbijtje maken?" Stelt Harry voor. Ik knik. Hij staat op en loopt naar de keuken. Binnen een paar minuten ruik ik de heerlijke eieren. Ik ga rechtop zitten. Ik zie dat Marjolein en Niall ook wakker zijn. "Eten?" Vragen hun tegelijk. Ik lach, "Ja, Harry kookt." Antwoord ik. Meteen betrekken hun gezichten maar ze gaan toch aan de eettafel zitten. "Lekker geslapen?" Vraag ik. Ze knikken, maar ik zie dat ze liegen. Ze zien er niet uit. Waarschijnlijk doen ze zo omdat Harry erbij is. "Jullie hebben helemaal niet lekker geslapen. Ik heb jullie wakker zien liggen, en Marjolein zien huilen in jou armen." Zegt Harry. Ik zucht, waarom moet hij nou weer zo doen?!

What he did (Nederlands) 1 (voltooid ✔️)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu