កម្មសិទ្ធិស្នេហ៍ម៉ាហ្វៀផ្តាច់ការ You're Forever Mine(Complete)

ភាគ៩

ព្រឹកទ្បើង
ហ្វូតពត់ពែនខ្លួននៅលើពូកបន្ទាប់ពីដេកលង់លក់ស្រួលពេញមួយយប់បន្ទាប់មកក៏ងើបអង្កុយហើយយកដៃយីភ្នែកខ្លួនតិចដូចជាកូនឆ្មា
"ហើុយ...ទីនេះជាទីណានិង"ហ្វូតនិយាយទ្បើងទាំងភ្ញាក់ផ្អើលពេលដែលមើលជុំវិញខ្លួនមិនមែនជាបន្ទប់របស់ខ្លួនតែបែរជាបន្ទប់មួយផ្សេងទៀតប្រៀបដូចជាបន្ទប់របស់ស្តេចទៅហើយ មើលចុះគ្រាន់តែបន្ទប់នេះមួយធំសឹងតែស្មើរផ្ទះគេ១ទាំងមូលអញ្ជឹង។
រាងតូចប្រញាប់ចុះពីលើគ្រែភ្លាមមិនចាំយូរហើយក៏រត់តម្រង់ទៅរកទ្វារដើម្បីបើកចេញទៅប៉ុន្តែបើកមិនបានព្រោះត្រូវជាប់គន្លឹះធ្វើអោយហ្វូតភ័យលើសដើម
"ធ្វើយ៉ាងម៉េចទៅ"ជើងស្រទ្បូនដើររេរាមុខទ្វារគិតអីមិនចេញមុននិងសម្លេងនរណាម្នាក់និយាយទ្បើង
"ចង់ធ្វើអី"
"លោក.."ហ្វូតភ្ញាក់ស្ទើរតែលួសព្រលឹងពេលដែលសុខៗជេមមីណាយស្រាប់តែឈរនៅពីក្រោយខ្លួនដោយមានតែកន្សែងពោះគរុំនៅចង្កេះប៉ុំណ្ណោះចំណែកល្វែងលើក៏គ្មានអ្វីបិទបាំងបង្ហាញអោយឃើញសិកផេកពេញៗភ្នែក
"យ៉ាងម៉េច?"ជេមជ្រឹមភ្នែកសួរទៅហ្វូតដែលកំពុងតែគេចមុខពីគេ
"ខ្ញុំចង់ចេញទៅក្រៅ"
"ពេលនេះមកធ្វើឬកពារមិនចង់នៅជាមួយយើង ចុះកាលពីយប់មិញពេលពួកអាអស់នោះចាប់ដៃអោបចង្កេះឯងម៉េចមិនប្រកែកដែលទៅ?"ជេមមីណាយខឹងទ្បើងភ្លាមពេលដែលឃើញឬកពាររបស់ហ្វូតបញ្ចេញមកហាក់មិនចង់នៅជាមួយគេ
"ព្រោះខ្ញុំខ្លាចបើខ្ញុំធ្វើអោយភ្ញៀវលោកទាស់ចិត្តលោកនិងទៅធ្វើបាបគ្រួសារខ្ញុំ"
"គ្រាន់តែជាលេស ការពិតទៅឯងញ័រចង់ទៅដេកជាមួយពួកវាផងក៏មិនដឹង"សម្តីមើលងាយរបស់ជេមធ្វើអោយហ្វូតស្រក់ទឹកភ្នែកចុះមកភ្លាមដោយការឈឺចាប់
"ខ្ញុំ..មិនមែនប្រភេទមនុស្សបែបនោះ..ហុឹក"ហ្វូតខាំមាត់ប្រកែក
"យើងក៏ចង់សាកថាមនុស្សដូចជាឯងនេះវាមានរសជាតិយ៉ាងម៉េច"មិននិយាយតែមាត់ ជេមបោះជំហានដើរទៅរកហ្វូតមួយៗយ៉ាងគួរអោយខ្លាច
"ល..លោកចង់ធ្វើអី"ហ្វូតសួរទាំងភ័យហើយក៏ព្យាយាមរត់គេចទៅម្ខាងប៉ុន្តែមានដែលឬដែលជេមអោយគេចបានងាយៗនោះ
"លែង..លែងខ្ញុំ"កដៃតូចត្រូវបានជេមចាប់ជាប់ហ្វូតក៏រើបម្រាស់ភ្លាមតែមិនរបូតសូម្បីតែបន្តិច
"ហើយយើងក៏ចង់ដឹងដូចគ្នាថាមនុស្សដែលអាខតធីសវាស្រទ្បាញ់តើវាពិសេសត្រង់ណា"
"លោកចង់..និយាយពីអី..អ្ហា៎..ដាក់ខ្ញុំចុះ"ហ្វូតនិយាយមិនទាន់ចប់ស្រួលបួលផងកាយតូចត្រូវបានរាងក្រាស់លើកបីមិនប្រាប់មុនហើយក៏ដើរតម្រង់ទៅគ្រែឃីងសាយភ្លាមមិនចាំយូរ
"អូយយ"ជេមទម្លាក់ហ្វូតទៅលើពូកមិនថ្នមដៃតាមដោយកាយមាំទ្បើងទៅសង្ក្រប់ពីលើមិនអោយហ្វូតរើរួច
"កុំ..ធ្វើអីខ្ញុំណាខ្ញុំសុំអង្វរ..ហុឺ"ហ្វូតលើកដៃសំពះព្រមទាំងយំចេញមកកាន់តែខ្លាំង ជេមមីណាយពេលនេះដូចជាបិសាចយ៉ាងអញ្ជឹង
"...."ជេមមិនតបបែរជាចាប់ដៃហ្វូតទាំងពីរទៅខាងលើមុននិងទំម្លាក់បបូរមាត់ក្រាស់ទៅថើបញក់ញីរមាត់ហ្វូតខ្លាំងៗដោយគ្មានការថ្នាក់ថ្នមសូម្បីតែបន្តិច រាងតូចព្យាយាមគេចមុខចេញពីការថើបមួយនេះប៉ុន្តែត្រូវដៃមាំរបស់ជេមចាប់កញ្ជឹងកជាប់មិនអោយគេចបាន
"លែងខ្ញុំ..ហុឺ..ខ្ញុំខ្លាច"បបូរមាត់មានសេរីភាពភ្លាមសម្លេងអង្វរយា៉ងគូរអោយអាណិតរបស់ហ្វូតក៏ឮទ្បើងភ្លាម ប៉ុន្តែមនុស្សកំណាចមិនខ្ចីស្តាប់ចូលត្រចៀកបែរជាអោនទៅថើបបឺតជញ្ជក់កញ្ជឹងកសខ្ចីរបស់ហ្វូតទៅវិញនៅមានដៃម្ខាងលូកទៅស្ទាបអង្អែល
ដងខ្លួនស្រទ្បៅស្រទ្បូនថែមទៀត ហ្វូតព្យាយាមរើបម្រាស់ជារឿយៗប៉ុន្តែនៅតែមិនអាចសូ៊ជាមួយនិងកម្លាំងដូចជាយក្សរបស់ជេមបានមានតែធ្វើអោយខ្លួនឯងអស់កម្លាំងទៅវិញទើបបានតែដេកបង្ហូរទឹកភ្នែកស្ងាត់ៗលែងប្រកែកតទៅទៀត
បន្តិចក្រោយមកពួកគេទាំងពីរក៏លែងមានអ្វីបិទបាំងខ្លួន ជេមនៅតែថើបបបូរមាត់តូចមិនលែងដោយដៃស្ទាបអង្អែលចង្កេះរបស់ហ្វូតទៅវិញទៅមកធ្វើអោយរាងតូចព្រឺសម្បុរទ្បើងភ្លាមព្រោះមិនធ្លាប់មានអ្នកណាធ្វើបែបនេះដាក់ខ្លួនពីមុនមក រាងក្រាស់ក្រោកអង្គុយបន្តិចមុននិងចាប់ញែកជើងហ្វូតអោយចេញពីគ្នាហើយគេក៏ចូលទៅប្រទ្បោះកណ្តាល ហ្វូតក៏ងើបគេចភ្លាមប៉ុន្តែត្រូវដៃក្រាស់ចាប់ជាប់មិនអោយគេចទៅណាហ្វូតក៏យំចេញមកម្តងទៀត
"កុំធ្វើអីណា..ខ្ញុំសុំអង្វរ..ហុឺ"
"ឯងគ្មានសិទ្ធិប្រកែក"សម្លេងកាចនិយាយរួចក៏ចាប់ចង្កេះហ្វូតមិនអោយរើបន្តហើយក៏ចាប់ដំបងសាច់ខ្លួនទម្លុះចូលទៅក្នុងខ្លួនហ្វូតមួយទំហឹងធ្វើអោយហ្វូតស្រែកយំចេញមកដោយការឈឺចាប់
"អ្ហា៎..ឈឺ..យកចេញទៅ..ហុឺ"ជេមមីណាយអោនទៅថើបបំបឹតមាត់ហ្វូតមិនអោយឮសម្លេងរំខានបន្តមុននិងចាប់ផ្តើមកម្រើកចង្កេះខ្លួនខ្លាំងៗមិនថ្នាក់ថ្នមសូម្បីតែបន្តិច ហ្វូតយកដៃរបស់ខ្លួនទៅខ្ញាំកម្រាលពូកខ្លាំងៗព្រោះតែភាពឈឺចាប់ដែលជេមផ្តល់អោយខ្លួន
"អ្ហាស៎..តឹងណែនល្អណាស់"រាងក្រាស់លើកដៃជ្រោងសក់ទៅក្រោយហើយនិយាយពាក្យសរសេីចេញមកតែចង្កេះនៅតែកម្រើកមិនឈប់ចំណែកឯហ្វូតវិញស្ទើរតែដាច់ខ្យល់ម្តងៗទៅហើយប៉ុន្តែមិនហ៊ាននិយាយអីចេញមកមានតែខាំបបូរមាត់ទ្រាំទាល់តែជេមមីណាយឆ្អែតឆ្អន់ប៉ុណ្ណោះ
"អ្ហឹម..អ្ហាស់"ពួកគេទាំងពីរក៏ដល់គោលដៅស្មើរគ្នា ហ្វូតដកដង្ហើមញាប់ៗព្រោះតែហត់ចំណែកឯជេមក៏ចាប់ហ្វូតអោយដេកផ្កាប់មុខហើយក៏បន្តសកម្មភាពរោលរាលបន្តទៅទៀត ហ្វូតក៏បើកភ្នែកធំៗដោយការភ្ញាក់ផ្អើលព្រោះគិតថាជេមនិងព្រមលែងខ្លួនអោយមានសេរីភាពពេលបញ្ចប់មុននេះហើយតើ
"អ្ហាស.."ហ្វូតរបូតសម្លេងថ្ងូរចេញមកទាំងមិនដឹងខ្លួន ទើបព្យាយាមយកភួយមកខាំជាប់មាត់ឯរាងក្រាស់ក៏នៅតែគ្រលែងចង្កេះពីក្រោយមិនឈប់តាមកម្លាំងតណ្ហារបស់ខ្លួន។

រំលងទៅអស់ជាច្រើនម៉ោងទើបរាងក្រាស់ដោះលែងកាយតូចអោយមានសេរីភាពតែទម្រាំតែគេដោះលែងនោះហ្វូតក៏សន្លប់បាត់ស្មារតីលេងដឹងអីទៅហើយ។
ជេមមីណាយដែលមានត្រឹមតែកន្សែងពាក់និងចង្កេះចំណែកឯដៃក៏លើកបារីយកមកជក់យ៉ាងសង្ហារហើយភ្នែកក៏សម្លឹងមើលលេខទួរស័ព្ទដែលកំពុងតែទាក់ទងមកមុននិងចុចលើកហើយក៏យកមកដាក់ជិតត្រចៀក
"ឯងយកហ្វូតទៅលាក់នៅឯណា"គ្មានពាក្យស្វាគមន៍គ្នាតែអ្នកម្ខាងទៀតបែរជាស្រែកសួរទាំងក្តៅក្រហាយធ្វើអោយជេមជ្រួញចញ្ចើមបន្តិចមុននិងតប
"ហ្វូតណា?យើងមិនស្គាល់"
"ឯងកុំធ្វើជាល្ងង់..ជេមីណាយ..ឆាប់ដោះលែងហ្វូតភ្លាមណា"
"ហេតុអីយើងត្រូវស្តាប់តាមឯងខតធីស"
"ឯងហាមប៉ះពាល់ហ្វូតជាដាច់ខាត"ខតធីសគម្រាមប៉ុន្តែមិនបានធ្វើអោយជេមខ្លាចសូម្បីតែបន្តិច
"ឯងមិនគិតថាហាមយើងនៅពេលនេះវាហួសពេលហើយទេហេស៎"រាងក្រាស់និយាយបណ្តើរភ្នែកសម្លឹងមើលទៅលើគ្រែដែលមានរាងតូចកំពុងតែដេកលង់លក់បណ្តើរដោយមានត្រឹមតែភួយដណ្តប់ត្រឹមតែទ្រូងប៉ុណ្ណោះ
"ឯង...ឯងធ្វើស្អីហ្វូត"
"មនុស្ស២នាក់នៅលើគ្រែជាមួយគ្នាឯងគិតមើលទៅថាយើងធ្វើស្អី"

To be continued