កម្មសិទ្ធិស្នេហ៍ម៉ាហ្វៀផ្តាច់ការ You're Forever Mine(Complete)

ភាគបញ្ចប់

ចាប់តាំងពីហ្វូតដេញគេចេញមិនអោយជួបមុខមកវាកន្លងទៅជិត២ថ្ងៃទៅហើយតែជេមមិនដែលបោះបង់នោះទេគេតែងតែតាមលួងលោមហ្វូតជានិច្ចទោះត្រូវបានហ្វូតជេរស្តីដាក់គេខ្លាំងៗយ៉ាងណាក៏ដោយថ្ងៃនេះក៏មិនខុសពីថ្ងៃមុនៗដូចគ្នា
"និយាយមិនចេះស្តាប់គ្នាទេឬយ៉ាងម៉េច ថាខ្ញុំមិនចង់ឃើញមុខលោក"ហ្វូតបើកទ្វារព្រមទាំងស្រែកដាក់ជេមមិនយល់មុខ ថ្ងៃមុនស្មានតែជេមទៅបាត់ដូចការដេញរបស់គេហើយតើតែមានឯណាស្អែកទ្បើងក៏កាន់ផ្កាមួយបាច់ឈរពីមុខទ្វារហុចអោយគេ ពេលនេះក៏ដូចគ្នាផ្កាកុលាបមួយបាច់ស្ថិតនៅចំពោះមុខហ្វូតតែហ្វូតយកវាទៅគប់ចោលដូចដើមមិនស្រណោះសូម្បីតែបន្តិច
"ខ្ញុំធុញនិងលោកមែនទែនហើយ ពេលណាទើបលោកចេញឆ្ងាយពីជីវិតខ្ញុំទៅ"
"អូនជាជីវិតបង បងមិនអាចរស់នៅគ្មានអូនបានទេ កុំដេញបងចេញអី សុំអង្វរ"ជេមនិយាយទាំងមុខស្ងួត
សម្លឹងទៅកែវភ្នែកហ្វូតយ៉ាងគួរអោយអាណិត រាងតូចគ្រវាសភ្នែកចេញមិនសម្លឹងកែវភ្នែកគេបន្តព្រោះមិនចង់អោយខ្លួនឯងបាក់ចិត្តអាណិតគេ
"ខ្ញុំជាជីវិតលោកហេស៎?ចុះថ្ងៃដែលលោកយកកាំភ្លើងមកបាញ់ខ្ញុំហេតុអីក៏លោកមិនគិតបែបនេះដែរទៅ"
"បងខុសខ្លួនឯងដែលឆ្គួតមិនព្រមស្តាប់អូន"
"មកដឹងខុសពេលនេះមិនគិតថាវាហួសពេលទេហេស៎..ហុឹក"

"អ្នកប្រុសខ្ញុំថាលើកលែងអោយចៅហ្វាយម្តងទៅ មើលទៅចៅហ្វាយគាត់ដឹងខុសហើយ"លីនណាលើកចានអាហារដាក់លើតុអាហារព្រមទាំងនិយាយជាហ្វូត
"បងកាន់ជើងគេមែនទេ?"ហ្វូតធ្វើមុខជូរដាក់លីនណា
"មិនបានទេអ្នកប្រុស តែអ្នកប្រុសក៏នៅតែស្រទ្បាញ់ចៅហ្វាយមិនអញ្ជឹង?"
"អ្នកណាថាខ្ញុំនៅស្រទ្បាញ់គេ?"
"ខ្ញុំមើលដឹងណា៎ថាអ្នកប្រុសយំនឹកចៅហ្វាយរាល់ថ្ងៃ"
"បង..."ហ្វូត
"ពេលខ្លះយើងគួរជ្រើសរើសបំភ្លេចរឿងពីអតីតចោលហើយស្វែងរកក្តីសុខឲ្យខ្លួនឯងក្នុងបច្ចុបន្នទើបជីវិតមានន័យ ជីវិតយើងមិនដឹងរស់យូរបានប៉ុនណ្ណានោះទេ អ្នកប្រុសជឿតាមខ្ញុំទៅ"
"ខ្ញុំដឹង តែខ្ញុំគ្រាន់តែចង់អោយគេភ្លក់រសជាតិឈឺចាប់ដែលខ្ញុំធ្លាប់ឆ្លងកាត់ប៉ុណ្ណោះ"សារភាពបានថាគេនៅស្រទ្បាញ់និងត្រូវការជេមមិនប្តូរដូចដើមតែគ្រាន់គេនៅអន់ចិត្តនិងខឹងនិងរឿងកាលពីមុន
"តែខ្ញុំគិតថាចៅហ្វាយក៏ឈឺមិនតិចជាងអ្នកប្រុសដូចគ្នា"
"ហឹមមម...បងចង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើបែបណា"រាងតូចដកដង្ហើមធំសួរទៅលីនណា
"អ្នកប្រុសសាកសួរបេះដូងខ្លួនឯងទៅថាត្រូវការអ្វី អ្នកប្រុសត្រូវធ្វើតាមបេះដូងខ្លួនឯងបញ្ជារហាមធ្វើតាមខួរក្បាលខ្លួនឯងដាច់ខាត"លីនណាញញឹមប្រាប់ហ្វូតផ្តល់ជាដំបូន្មានខ្លះៗ ហ្វូតក៏ចាប់ដៃលីនណាអង្អែលតិចៗ
"អរគុណបងណាស់"