ටයිටැනික් 1912 ✔️

9 මුදුව...

ටයිටැනික් 1912
_________________________________________

අද උදේම හැමදේම තියලා එයා ආවේ මගේ හෝටල් කාමරයක් අපි දෙන්න තනිවෙන ප්‍රථම වතාව කියලා ලියන් තියද්දි...ඕ නොසෑහෙන්න විශ්වාසයි මගේ මගේ විශු ගැන... වෙනදාට එන මනුස්සයා නෙවෙයි අද මගේ ඉස්සරහ ඉන්නේ...ඕ ලස්සන ටියුලිප් මල් පොකුරක් අතේ තියන් ඉන්නේ...ඒකටම හරියන්න...සුදු ටියුලිප් මල්...ඕ ආදරේ වගේම පිරිසිදු කමේ සංකේතයක් විච්ච මල් මගේ ලගට අරන් එද්දි මට නොසෑහෙන්න සතුටු හිතුනා...ඒ හැමදේම ගලපලා වගේ එයත් තනි සුදු ඇදන් ඉද්දි මට ලෝබ හිතුනා...මගේ අත්වලට තුරුලු කරගන්න හිතුනා...ඉතින් මං ඒවා මොකද හිතලු කරන්නේ...ඕ මම ඒ ආදරේ පිරුන මනුස්සයාව මගේ අත් වලට ආදරේන් තුරුලු කරගත්තා....

හීන් පොද වැඩෙන වැස්සක් එක්ක පරිසරයම සීතල වෙලා තියෙද්දි අපි වගේ ආදරවන්තයන්ගේ උණුසුම හොයන අය කොච්චර නම් ඇතිද... ඕ ඒ පපුව ඇතුලේ උදේද කියලා නොහිතා ගුලි උනේ බැල්කනියෙන් ඈත පේන හැමදේම හරියාකාර රසයකින් රසවිදින ගමන්.....

"මැණික....කාලද...මමත් කෑම ටිකක් ගෙනාවා...ඒක කාලා ඉමු.."

හරි ලස්සන දවසක් ලස්සන ඇරබුමක්....ඕ තමා ආදරේ කරන අයවරුන් සමග ගෙවෙන හැම මොහොතක්ම හරි ප්‍රේමණීයයි...

ටිකකින් ඔක්කොම කෑම මේසෙන් තියන් ඒ බර උරහියේ මගේ ඔලුව තියන් ඒ නහර පිරුණු අත්වලින් මගේ කටට ලංකරන කෑම එක එක රස වලින් කන්න ගත්තේ ආදරේ නාමයෙන්...

ඒ හැම කටකම ආදරේ එක්වී ඇති බව සැක නැතිව කියන්න පුලුහන්...

ඒ එක්ක ඒ හැමදේම මොහොතකට ඉවර කරලා ආයෙත් බැල්කනි එකට ගිහින් ඒ පපුවට මගේ පිට තියන් ඒ අස්සේ ගුලි වෙලා ඒ අත්වලින් වැයෙන සංගීතේ එක්ක සීන් ගැඹුරු කටහද අහන් හිටියේ මනසට නිදහස දෙමින්......

ඇදුම් දෙවන හිස ඔය උරහිසින් දරා...

නෙතින් වැටෙන කදුලැල් පිස සසර පුරා...