ටයිටැනික් 1912 ✔️

20 මුදුව...

ටයිටැනික් 1912
_________________________________________

ඕ ඒඔක්කොම ඉවර උනාම මම ඒ පපුවෙම ඔලුව තියන් හිටියා... අනේ මන්දා අමුතු නිදහසක් ඒ පපුවෙන් එන්නේ... මං ඒඅතින් හරි පිං කාරයි... මේ වගේ පපුවක විඩාබර සුසුම් හෙලන්න පවා...

ටිකෙන් ටික ගොම්මන ගෙවී රෑවෙද්දි වෙනදා වගේ අපේ කාමරේට ආවේ විඩාව නිමාගන්න කියලා... ඇගපත සෝදන් මම එනකන් බැල්කනි එකේ බිම ඉදන් කකුලක් උඩට කරන් ඒකේ අත තියන් ඈතදිහා බලන් ඉන්න හිත නිවන රෑපෙ හැමදාම ඒ විදිහටම තිබ්බා... ඕ ඒ විශුගේ මූන... බර කල්පනාවක... මමත් ඒ උකුල උඩ ඉදන් පපුව ඒ අත්වලට බර කරන් මම ඒ පපුවේ හැංගුනා... මම දන්නේ නෑ ඇයි මම මෙච්චර මේ පපුවේ වෙලෙන්න කැමති කියලා... මට ඒ උණුසුම හරි සැහැල්ලුවක් ගෙනාවා... නැත්තන් ඉස්සර ඉදන් හෙව්ව පපුවක උණුසුම නැති උන කාලේ ඒවත් එක්ක මම දැන් මේ පපුවේ වෙලෙනවද දන්නේ නෑ... මම එහෙම්ම ඉන්නවා...ඕ එයත් කිසිම කතාවක් නැතුව මගේ ඔලුව අත ගානවා....

විනාඩි දහයක්.. නෑ... විනාඩි විස්සක්... නෑ... ඇත්තටම හෝරාවක් වගේ ඒම්ම ඉන්න ඇති... ඒත් දෙන්නගෙන් එකෙක්වත් කටක් හෙලෙවුවේ නෑ... ආදරේ කරන තැනක මොනම වෙලාවක හරි ඒ උණුසුමක ඉද්දි මොහොතක් හරි නිහඩව ඉන්න ඕනේ... එතන අපිරිමිත ආදරේයක් තියෙනවා... දෙන්නට දෙන්න නිහඩව ඇතුලාන්තයෙන් ආදරේ විදිනවා... ඕවගේ වෙලාවක් තමා දැන්.... හරි නිදහස්...

ටිකකින් මගේ නිකටින් අල්ලලා මාව ඒ මූන ඇතුලට ඇදගත්තා...

"මැණික...මේඝ වර්ෂා වස්සන්නද... මැණිකට පුලුවන්ද ආයේ දරන්න... ආ... "

ඕ...ඔය මොකටද ආරාධනා ඉල්ලන්නේ කියලා මට ආයේ ආයේ කියන්න ඕනේ නෑ.... ඇත්තටම ආදරේ කියන පරිච්ඡේදයේ ඉස්සර හිස් වෙලා නිසා මට නොසෑහෙන්න විදිමන් මගහැරුනා... ඕ ඒ එක විදිමක් තමා එකතුවීමක් කියන්නේ...එහෙවු මම මොකටද අමනාපයක් ඒම දේකට... ඇත්තටම මේ මනුස්සයාගේ හුස්මක් පවා මට දැන් ලෝබ හිතෙනවා...

බැල්කනියේ හිටියට මොකෝ... මම මේ පපුවේ ආයේ ඔලුව ගහගත්තා... එකල්ල ඒ කමිසේ හිමින් ඈත්කරලා ඒ අයඩින් පාට මස්ටික කටින් උරන්න ගත්තේ එයා කල ආරාධනාව පිලිගන්න වගේ... ඕ මේවගේ ආදරේට දෝත පුරවන් ආපු කෙනෙක්ට වචනන් කියන්නම ඕනේ නෑ... ක්‍රියාවෙන් වෙන දේ තේරුම් ගන්න පුලුහන්....