ටයිටැනික් 1912 ✔️

12 මුදුව...

ටයිටැනික් 1912
_________________________________________

මම ඒ තොල් වලින් මිදිලා ඒ මූන දෝතට ගත්තේ ඒ ඇස් එක්ක හිනාවෙන ගමන්... දෙන්නම් දෙන්නගේ බර හුස්මවල් පහලට හෙලද්දි නලලට නලල තියන් නිදහස් වුනේ අසීමිත ආදරයක් එක්ක....

" මැණික.... දැන් විශු ඔයාගේ... මිනු මගේ...."

"ඉස්සර ඉදන් ඒම තමා රත්තරන්...."

"අනේ ඉතින් මගේ පොඩි එකා... ඕම ඉන්න එපා අනේ උස්සන් යන්න හිතෙනවා..."

"යන්නකෝ ඉතින්...දැන් ඔයාගෙනේ..."

"අම්මෝ...ඉතින්...මෙහෙ එන්න මැණික...."

ඕ ආයේ ඒ පපුවේ උණුසුමට යටත් උනා... ඒ උණුසුමෙන් ගැලවෙන්න හිතක් නෑ මට...

ටිකකින් අපි ඒ ගෙදර සලසලා තිබ්බ හැම තැනම ඇවිද්දා... අන්තිමට එයා දුන්නු මල් පොකුරත් අරන් අපි ආයේ විවිධ මල් සුදව ගහන පොඩි මිදුලට...ඒක පොඩි උනාට මාර නිදහස්....ඒ ගෙදර තියෙන තැන දැක්කාම මගේ විශු කියන්නේ සංවර, හැගුම්බර මනුස්සයෙක් කියන්න හොදම සාක්ෂි හම්බවෙනවා...

ඒ එක්ක එක ඔන්චිල්ලාවක් තිබ්බේ නිකන් අපි දෙන්නට එකට ඉදගන්න වගේ කියන අදහසින්.... නැ...ඒක ඒම නැ...මොකද මේ පරානේ තනිකඩව හිටියනේ කාලයක්.... මම මල්වල සුවද බල බල ඉස්සරහට යද්දි පොඩි එකෙක් වගේ දුවන් ගිහින් මට කලින් ඔංචිලිල්ලාවේ ඉදගත්තේ මට හිනාවෙන්න හේතු අරන්.... මට ඇත්තටම හිනාගියා... පොඩි කාලේ යාලුවාට කලින් හොදම එක තෝරගන්න යනවා වගේ...අනේ ඉතින් කාට ලොකු උනත් මගේ ආදරේ ලග තාම තපය දිගහරුන පොඩි එකෙක්නේ...

හිනාවීගෙන මම ඒ උඩක්කුවෙ උඩින් ඉඩගත්තේ ඒක්කම මගේ ඉනවටේ ඒ හැඩි දැඩිඅත එතෙද්දි... සීතල පරිසරයක මගේ ලග තියෙන එක එක මල් පුරවලා තියෙන මල්වලින් එන සුවද එක්ක නහයට මාර නැවුම් හුස්මක් ගෙනාවේ ඇස් වහන් ඒ හැගීම විදිද්දි... ඒ ආදරේ උණුසුමේ ඉද්දි වෙන කෘතිම උණුසුම් මොකටද.... ඒව පරාදයි මේ රොමාන්තික ආදරවන්තයා ලග...

"මැණික දන්නවද....මගේ ජීවිතේ මට ඕනේ කියලා හිතිලා මගේ කරගත්තේ උබව විතරයි මයෙඅම්මා... මීට කලින් ආදරේ කියලා වංක කමකට ආදරේ දෙද්දි..දැන් මම මටම වෛර කරනවා ඒකට..."