You're mine, i'm not yours

Hoofdstuk 3

Ik keek recht in zijn ogen. Recht in zijn mooie blauwe ogen. Zijn onweerstaanbare ogen. Het was alsof we elkaar begrepen, zonder woorden. Hij kwam dichterbij, zelfs zo dichtbij dat onze lippen elkaar raakten. Hij trok zich terug, en dat vond ik zo verdomd jammer. Zijn horloge piepte, wat een horloge normaal toch niet doet.
"Ik moet gaan Skyler, ik zie je wel nog eens."
En hij nam afscheid met nog een kus.
Hij haalde zijn lippen van de mijne. Ik opende mijn ogen, maar hij was nergens meer te bespeuren. Echt nergens. Of toch wel, ik zag zijn hoofd nog net uitsteken voor de uitgang.

Ik besloot hem achterna te gaan. Na heel wat duwen en trekken, kwam ik bij de uitgang. Ik zag hem nog net wegscheuren met zijn auto.
"DAMN!" zei ik luidop.
"Ik ben hem kwijt."
Maar dan viel mijn blik op Melissa's auto. Hmm, ik heb mijn rijbewijs nog niet, maar het is het proberen waard. Ik had wel al een paar rijlessen gehad als voor bereiding. Ik glipte in de auto en reed weg. Ik bleef gas geven, ik reed misschien wel 100 km/u in een zone waar je maar 30 km/u mocht. Het kon mij eigenlijk niets schelen. Na een tijdje zag ik de auto weer en ik bleef hem achtervolgen. Even later stopte hij bij een verlaten huis. Ik was best trots op mij, ik had het ervan afgebracht zonder brokken. Maar nu moest ik wel snel zijn, want hij glipte het huis in.

Zo geruisloos mogelijk stapte ik uit de auto en na hem ook het huis in. Op een veilige afstand ging ik hem na, tot ik hem door een deur zag gaan. Ik wachtte 2 minuten en ging er dan ook in. Maar tot mijn grote verbazig was dat een gewone bezemkast, het was facking een gewone bezemkast?! Er was ook geen Bastièn te bespeuren. Ik wou weer weggaan uit de bezemkast, maar toen ik deur probeerde opendoen, ging dat niet! Ik zat opgesloten! Omdat ik toch niets anders kon doen, leunde ik maar tegen een muur. Maar ik viel gewoon door die muur? Ik viel door die muur?
"What the fack is er hier aan de hand?" zei ik.

"He, jij daar! Jij mag hier helemaal niet zijn!" zei een onbekende man.
"Wat doe jij hier?" vroeg hij.
Ik was stomverbaasd en kon geen woord uitbrengen.
"Nu je hier toch bent, zullen wij je moeten betrekken bij dit hele gebeuren." zei de man.
"Ik ben Jack Tomlinson. En jij bent?"
"Euhh ik-ik ben Skyler Jones."
"Kom maar mee." zei Jack.
En zo volgde ik hem.