You're mine, i'm not yours

Hoofdstuk 40

"Wat vind je van deze jurk?" vroeg ik aan Dallas. Ik liep uit het kleedkamertje in een gezellig winkeltje. Ik had een zwarte jurk aangetrokken met glitteraccenten.

"Het staat je prachtig babe." zei hij en gaf me een kusje.
"Kom, laten we naar de kassa gaan en het kleedje afrekenen."

Met een tevreden gevoel liep ik het winkeltje uit. Hand in hand met Dallas.

"Je kunt het kleedje vanavond aantrekken naar Dave." zei Dallas.
"Goed idee!" zei ik lachend.
"Maar beloof me dat je niet teveel zal drinken." voegde ik er nog aan toe.

"Jaja.." zei Dallas. Samen liepen we de winkelstraat uit, opweg naar de parking. In de auto stak ik meteen de lader in van mijn nieuwe Iphone. Hij is welliswaar geweldig! Dallas zette de radio wat luider: 7 years speelde op de radio.
"Dat liedje is supermooi." zei Dallas. "Er zit zoveel waarheid in! En ik vind de muziek ook wel wat romantisch, wat me dan weer doet denken aan jou." zei Dallas nog, hij keek glimlachend naar mij en legde zijn hand op mijn been.

"Mister love, kijk maar naar de weg, je rijdt met de auto." zei ik en Dallas moest lachen.

-----------------------------

Toen we de straat van Dave's huis inreden, hoorden we al luide muziek. Het wordt een luid feestje. Zijn huis was omgeven met slingers, ballonen en nog veel meer, hoewel hij niet jarig was. Dallas parkeerde zijn auto en we stapten uit. In het huis begroetten we de meeste mensen die we kenden en dan gingen we elk onze weg uit. Dallas liep naar zijn vrienden en ik naar mijn vriendinnen. Melissa was natuurlijk mijn beste vriendin, maar daarnaast had ik ook nog veel vrienden en kennissen. Al snel kreeg ik heel veel drankjes aangeboden die vol met alcohol zaten. Niet veel later werd ik al licht in mijn hoofd. Ik keek naar de klok, maar het was heel moeilijk om de tijd te lezen want de cijfertjes dansten in het rond. Alles werd wazig en begon te draaien.

Wankelend zocht ik naar Dallas om te zeggen dat ik naar huis wou. Botsend tegen alles en iedereen zocht ik mijn weg naar de andere kant van het huis waar Dallas zich bevond. Eindelijk vond ik hem, maar hij stond niet alleen. Hij kuste een ander meisje, die ik niet eens kende. Of wacht.. HET WAS MACKENZIE! Die bitch en die loser. Hoe durfen ze! Dallas kreeg me in de gaten en ik hoorde een: Shit! uit zijn mond.

Mackenzie draaide met haar vingers door haar haar en zei: "Doen we nog eens hé schat!" waarop ze dan naar mij keek.
"Dikke bitch!" siste Dallas naar Mackenzie waarop hij naar mij liep. Maar ik liep zo snel als ik kon weg. Heen en weer lopend liep ik de straat uit. Will's huis was niet ver hier vandaan.  Ik liep die kant uit en niet veel later belde ik bij hem aan. Het was niet Will, maar een slaperige Melissa die de deur opende.
"Schat! Ik.. Euh..ik.." begon ik, maar alles rondom mij begon sneller en sneller te draaien en ik voelde me helemaal licht in mijn hoofd.
Melissa greep me vast en legde me op de bank. Met een koud washandje depte ze mijn voorhoofd. Toen ik weer bijkwam vertelde ik haar het hele verhaal. Ik probeerde recht te staan, maar ik kreeg hevige pijn in mijn hoofd.
"Oehh, een kater." zei ik.
"Ik haal wel een Dafalgan." zei Melissa en ze verdween in de keuken. Ik hoorde een telefoon rinkelen en Mel nam op. Ik kon niet goed horen wat ze zei. Even later toen het gesprek gedaan was kwam ze terug met een glaasje met water met een Dafalgan erin.

"Gaat het al wat beter?" vroeg ze toen ik het glaasje op had.
"Wacht Mel, het moet nog inwerken." antwoorde ik.
"Ik moet je wat vertellen, maar ik weet niet of je het graag zal horen." zei Mel.
"Vertel maar." zei ik.
"Oké.. Daarnet had ik Dave aan de lijn. Dallas is vermist." zei ze.
"Hij is helemaal niet vermist, hij zit wss bij Mackenzie in bed." zei ik chagarijnig.
"Nou, dat was ook mijn eerste reactie, maar nee, dat kan niet want Mackenzie is bij Dave in de zetel in slaap gevallen en daar ligt ze nu nog steeds." ging Mel verder.

"Ik ga wel eens langs bij Dave want ik heb het vermoeden dat mijn gsm daar nog ligt, zodra Mackenzie weg is want ik kan die hoer niet meer zien." zei ik.

Een uurtje later was mijn hoofdpijn weg en stond ik op om te vertrekken naar Dave.

"Moet ik je brengen schat?" vroeg Melissa.
"Nee, bedankt maar ik ga wel te voet. Het is om de hoek." antwoorde ik vriendelijk en ik omhelsde haar.

Ik stond bij de deur, op het punt hem te openen maar ik draaide me om naar Melissa.

"Weet je dat je een topvriendin bent?" zei ik tegen haar en vertrok met een goed gevoel.

---------------------

Aangekomenbij Dave's huis belde ik aan. Dave opende de deur.

"Is die bitch weg?" vroeg ik.
"Ja hoor, Mackenzie is net vertrokken." zei hij.
"Goed." antwoorde ik kort.

Ik stapte binnen en meteen overviel me de geur van alcohol en kots. Er moest hier duidelijk nog gekuist worden. Ik ging naar de tafel waar ik mijn gsm had neergelegd en hij lag daar nog op precies dezelfde plaats. Ik pakte hem en stopte het in mijn tas.

"Al nieuws over Dallas?" vroeg Dave afwachtend.

"Ik moet niets meer van hem horen, maar nee nog geen nieuws." zei ik en ik wandelde richting deur. Ik draaide me nog snel om.

"Btw, het feestje gisteren was geweldig tot het 'voorval'." zei ik en ik wandelde de deur uit.

Wordt vervolgd...