Hoofdstuk 22

57 4 0
                                    

(Op de foto zie je het Hilton Paris Opera hotel in Parijs, zoek maar op, het is prachtig!)

Toen we binnenliepen werden we door al het personeel persoonlijk begroet.
We kregen ook meteen champagne aangeboden. Niet zo van die prutschampagne, maar van die dure champagne die bijna een fortuin kost per fles.

"Juffrouw en jongeheer, als u mij zou willen volgen." zei de hotelmanager.
"De luxesuite is helemaal klaargestoomd voor jullie bezoek. Jullie zijn de eerste gasten die het genoegen hebben om erin te slapen." ging hij verder.

Hij leidde ons naar de suite.
"Hier is het." zei hij waarop hij de sleutel aan Dallas gaf, met een knipoog.
Wat had dat nou weer te betekenen?

"Gaan we binnen, ik barst van nieuwsgierigheid." zei ik.
"Oke, maar ik zal mijn handen voor je ogen houden." zei hij.
En zo liepen we de kamer binnen.

"Ik ga loslaten." zei Dallas.
Hij haalde zijn handen van mijn gezicht.

"Wow." was het enige wat ik kon uitbrengen en dat was dan nogmaar flauwtjes uitgedrukt.

Over de hele kamer lagen er rozenblaadjes verspreid.

"Dallas..." begon ik.
"Sstt, zeg maar niks." zei Dallas.
Hij liep naar de radio en liet het liedje 'Parijs' van Kenny B spelen.

Hij liep naar me toe en vroeg: "Mag ik deze dans?"
"Zeker."
Ik maakte een buiging alsof ik een prinses was, ik voelde me wel als een prinses.

Hij nam mijn handen en begon te dansen met me.
"Mijn gevoel zegt mij dat wij vanavond samen kijken naar de Champs-Élysees en naar de Notre-Dame en naar de Seine." zong Dallas mee.

Toen het liedje over was, kuste hij me.

"Wat wil je doen schat?" vroeg hij poeslief.
"Shoppen?" vroeg ik afwachtend.
"Oke, op een voorwaarde dat ik ook iets krijg." zei hij glimlachend.
"Is een kusje goed?"
"Jaaa. " zei hij.

Toen klopte er iemand op de deur.

"Is alles naar wens, mademoiselle et monsieur?" vroeg de hotelmanager.
"Oui oui." zeiden we tegelijk.

Even later waren we klaar om te gaan shoppen, uiteraard gingen we naar de chice winkels want we waren niets anders gewend.
Onderweg passeerden we een Primark.

"Dallas, laten we hier eens binnengaan. Ik heb over deze winkel al veel gehoord." zei ik blij.
"Doe maar." zei hij.

Samen liepen we naar binnen en pasten we verschillende dingen.

We liepen de winkel buiten met maar liefst 5 winkelzakken van de Primark.
"Geweldige winkel." zeiden we beiden.

We liepen verder naar de chice winkels op nog een elegante avondjurk te kopen voor vanavond.

"Deze wordt het." zei ik even later in het pashokje.
"Kom naar buiten! Ik kan niet wachten." riep Dallas ongeduldig.

Ik opende de deur en liep naar buiten.

Hij staarde me aan met grote ogen, zijn mond viel open.

"Skyler... Je ziet er beeldig uit." zei hij.

Ik glimlachte.

Met deze jongen wou ik mijn leven verdergaan.

---------------------

Superschattig toch? 😍😍😍

You're mine, i'm not yoursWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu