You're mine, i'm not yours

Hoofdstuk 47

"Wat wensen jullie te drinken?" vroeg de ober beleefd.

"We nemen een grote fles champagne met vier glazen." zei mijn vader.

"Welk merk verkiest u?" vroeg de ober. Nou, mijn vader is geen champagnekenner, maar hij drinkt het wel erg graag.

"De beste die u hebt." zei mijn vader met een glimlach, zo lost hij het meestal op wanneer ze vragen om een merknaam.

Wanneer de ober heel onze bestelling opgenomen had, begonnen mijn vader en mijn moeder Dallas allerlei vragen te stellen.

"Zo jongen, hoe oud bent u?" vroeg mijn moeder.

"16, even oud als Skyler." antwoordde hij.

"En wat is je achternaam ook al weer?" vroeg mijn vader.

"Jackson, Dallas Jackson." zei Dallas.

"Maar nee! U bent toch niet de zoon van Alexander Jackson?!" vroeg mijn vader verbaasd.

"Jawel, dat ben ik!" zei Dallas.

"Claire?! Hoor je dat?!  Ken je hem nog, Alexander van vroeger in het middelbaar? Oh, hij was mijn beste vriend. Zo lang geleden dat ik hem gezien heb, dat waren mooie mooie tijden." zei mijn vader opgefleurd.

"Ik kan altijd wel iets regelen zodat jullie elkaar nog eens zien? Maar ik kan niets beloven, want hij heeft het vaak heel erg druk, net als jullie." zei Dallas.

"Oh dat zou geweldig zijn!" zei mijn vader, zijn dag kon niet meer stuk.

---------------------------------

Nadat we genoten hadden van ons 5-gangen menu, vertrokken we weer naar huis. Onderweg kreeg mijn moeder een berichtje.
"Oh nee." ontsnapte er uit haar mond.

"Wat is er?" vroeg ik nieuwsgierig.

"Sebastian en ik moeten snel nog even naar het hoofdkantoor, er is een probleem opgetreden. We zetten jullie thuis af. Dallas mag blijven overnachten hoor."

Toen we bij ons huis aankwamen, trok mijn mama mij even mee.

"Dallas is echt een schatje. Hij is goedgekeurd, en je vader vindt hem ook heel leuk." zei mijn moeder en ze glimlachte trots.
"Jullie zijn echt heel erg schattig samen. Houden zo!" zei ze nog met een knipoog.
"Maar nu moeten ik en je vader nog snel even langs het kantoor, alhoewel, snel, het is al meer dan een uur rijden naar het hoofdkantoor. We zitten zeker zo'n 4 uurtjes weg. Je moet niet opblijven hoor, kijk gerust nog een filmpje met Dallas, maar ga dan naar bed, goed?" voegde ze er nog aan toe.

"Is goed mama, en dankjewel over hetgeen wat je zei over Dallas." zei ik en ik gaf haar een knuffel, wat ik niet vaak doe want ik hoor me formeel te gedragen tegen mijn ouders, maar dit vond ik nu eens een gepast moment. Ze verstijfde eerst toen ik haar een knuffel gaf, maar dan sloeg ze ook haar armen om me heen. Zo'n moment heb ik al heel men leven gemist. Samen liepen we naar binnen, waar we Dallas en mijn vader samen zagen poolen.

"Sebastian, komaan zeg, we moeten weg!" zei mijn moeder gehaast.

"Nog even, het is zo leuk!" zei mijn vader, maar hij werd meegetrokken door mijn moeder.

"Doei schatjes!" riep mijn moeder nog snel voor ze de deur achter haar toe trok.

"Mijn ouders hebben je goedgekeurd." zei ik lachend.

"Nu mijn ouders nog.." zei Dallas en hij keek naar de grond.

"He, niet bang zijn, het komt wel goed!" zei ik en ik omhelsde hem.

"Dat weet ik nog niet zo zeker hoor, mijn ouders zijn lastige mensen." zei Dallas.

"Het is misschien ook al een pluspunt dat onze vaders elkaar kennen?"

"Tja, daar heb je wel een punt." zei hij en hij kreeg er terug wat vertrouwen in.

"Zo mag ik het horen." zei ik. Helemaal onverwachts tilde Dallas mij plots op.

"Dallas, wat doe je!!!??? Zet mij nu meteen neer!" ik spartelde, maar Dallas is natuurlijk stukken sterker. Hij liep richting het zwembad.

"Onee, meneertje Jackson, dit ga je niet doen!! Zet mij nu onmiddellijk neer!!! Anders..."

"Anders wat?" zei Dallas lachend en hij stond nu recht voor het zwembad. Voor ik iets kon verzinnen liet hij mij los, maar ik had hem stevig vast, waardoor hij samen met mij in het water viel. Toen we weer boven water kwamen, probeerde Dallas mij kopje onder te duwen. Maar ik kon ontsnappen en zo klom ik snel uit het zwembad. Dallas volgde mijn voorbeeld en we trokken naar boven om droge kleren aan te trekken.

"Mijn moeder vermoord me wanneer ze ziet dat mijn pak nat is." zei Dallas en hij zuchtte.

"Niet als het nog snel kan drogen. We leggen hangen het op en zetten er een blazer voor." zei ik.

"Oke, goed plan!" zei Dallas.

Toen we dit allemaal gedaan hadden, liep ik naar de keuken en deed wat hapjes in een kommetje en bracht het naar de zetel, waar Dallas al klaar zat.

"Welke film had je in gedachten?" vroeg Dallas me.

"Wat dacht je van Bad Neighbours?" vroeg ik.

"Die wil al zo lang graag zien!" zei hij.

Ik zette de televisie aan en huurde de film. Ik nestelde me in de zetel naast Dallas en legde mijn hoofd op zijn borstkas. Hij sloeg zijn arm over me heen. Zo bleven we gedurende heel de film liggen.

"Skyler?" vroeg Dallas stil.

"Ja?" zei ik en tilde mijn hoofd op.

"Oh haha, ik dacht dat je al sliep. Maar ik wil je eigenlijk iets zeggen." zei hij.

"Wat?" vroeg ik nieuwsgierig.

"Ik ben heel, maar dan ook heel gelukkig met zo'n meisje als jou. Ik wil voor altijd bij je blijven. Ik hou zoveel van jou." zei hij en hield mij stevig vast.

"Je bent geweldig." zei ik.

---------------------------

Ik heb al heel lang niet geupdatet! Sorry daarvoor! Ik had het heel erg druk met mijn examens. Maar nu is het zomervakantie, dus nu heb ik heel veel tijd. Ik zal proberen zoveel mogelijk hoofdstukjes te plaatsen. Ondertussen  heb ik bijna 3k reads!!! Echt dankjewel daarvoor 😊😘