You're mine, i'm not yours

Hoofdstuk 2.0

Inleiding DEEL 2

10 jaar later

Hier ben ik weer, Skyler. Ik leidt een gelukkig leven samen met Tyler. Na de middelbare school gingen we beide naar dezelfde universiteit. En toen we allebei afgestudeerd waren, kochten we een huis en gingen samenwonen. Gisteren vroeg hij mij ten huwelijk. Natuurlijk zei ik JA! We hebben ook al gedacht aan kinderen, maar eerst komt het huwelijk. Van Dallas heb ik nooit meer iets gehoord, gelukkig.

Ik en Melissa hebben nog steeds een hechte band. Overlaatst gingen Tyler en ik naar het huwelijksfeest van Mel en Will, het was geweldig. Ze gaan nog niet voor kinderen, want binnen enkele weken vertrekken ze op wereldreis.

Thomas en Mackenzie zijn samen verhuisd naar de Malediven. Thomas miste zijn thuisland, maar hij wou niet vertrekken zonder Mackenzie. Gelukkig gaf ze meteen toe en vertrokken ze. Mackenzie is in blijde verwachting van een meisje. Ze is al 20 weken en heeft al een vrij zichtbare buik. Het geboortefeest zal doorgaan op de Malediven, dit heeft ze me al laten weten. Het wordt vast en zeker een prachtig kindje.

Dan hebben we nog Bastièn, gelukkig zit hij nog altijd achter slot en grendel. Overlaatst ging er opnieuw een rechtszaak open over hem, omdat ze hem misschien vervroegd vrij zouden laten met voorwaarden. Dit werd afgekeurd door de rechter, hij blijft nog steeds in de cel. Levenslang.

-------------------------------

Zoals elke ochtend ben ik weer aan het joggen in het stadspark. In diepe concentratie loop ik verder. Ik versnelde mijn pas wat en keek naar beneden, tot ik plots tegen iemand aan botste.

"Oh sorry!" floepte er uit mijn mond. Ik draaide mij om en zag de persoon liggen op de grond. Toen ik hem recht wou helpen, zag ik zijn gezicht. Het was niemand minder dan Dallas. Ik verstijfde.

"Skyler!" riep hij verschrikt uit.

"Zo, wat leuk dat ik je hier tegenkom!" zei ik sarcastisch.

"Het spijt me, Skyler, voor alles." zei hij en hij greep naar mijn hand.

"Daar is nu wel te laat voor." zei ik terwijl ik mijn hand wegtrok.

"Ik had teveel gedronken!" riep hij.

"Je had dit al meegemaakt met Mackenzie! Waarom een tweede keer?!" riep ik tegelijk boos en verdrietig.

"Alcohol doet rare dingen." zei hij gewoontjes.

"Die volgende morgen hoorde ik je 'lieverd' tegen Marie zeggen." zei ik en ik kneep mijn ogen tot spleetjes.

Dallas greep met zijn handen naar zijn hoofd en zuchtte.

"Ik wist dat ik jou, opnieuw, teveel pijn gedaan had, dus kon ik er maar het beste van maken met Marie. Ik wist wel dat je mij dit nooit zal vergeven. Ik verdien jou niet. Jij verdient iemand veel beter dan mij, want je bent geweldig." zei hij.

"Dallas, dat mag je niet zeggen.." zei ik meelevend.

Hij zuchtte opnieuw.

"Zooo, en hoe gaat het nu tussen jou en Marie." zei ik om van onderwerp te veranderen.

"Best wel goed, maar ik wil niet met haat trouwen omdat ik nog altijd aan jou denk..." zei hij.

Na deze woorden voelde ik mij schuldig omdat ik ook net verloofd was met Tyler.

"En jij en Tyler?" vroeg Dallas.

"We zijn net verloofd." zei ik stil.

"Ik wist het wel, je hebt je allang over mij gezet." zei hij.

"Dat is niet waar, Dallas." zei ik.

Een traan rolde over zijn wang.

"Alsjeblieft Skyler, onthoud gewoon dat ik voor altijd van je zal houden." zei hij.

Ik schudde mijn hoofd en liep weg. Hoe kan een jongen nu zo hard met je gevoelens spelen?

Ik hoop zohard dat ik hem nooit meer terug zal zien. Liefst wilde ik zo snel mogelijk weglopen van hem, maar dat is nu het tegenovergestelde van wat er gebeurde.
Ik draaide me om en liep snel naar hem toe. Toen hij zag dat ik naar hem toe kwam, begon hij sneller te lopen.

"Alsjeblieft, Dallas!" riep ik en hij stopte met rennen.

"Skyler, ik zie wel dat je gelukkig bent met Tyler." zei Dallas. Ik kon geen woord uitbrengen.

"Vaarwel, voor altijd." zei hij en vertrok.

Alleen bleef ik achter. Ik draaide mij om en liep zo snel als ik kon naar huis. Binnen liet ik mij meteen in de zetel vallen.

"Hoe was het lopen, liefje?" vroeg Tyler en hij kwam naast me zitten.

"Raad eens wie ik tegenkwam." zei ik.

"Melissa? Want haar kom je wel vaker tegen." zei Tyler.

"Nee, Dallas." zei ik.

"Wat heeft hij gedaan?!" riep Tyler verschrikt uit.

"Helemaal niets, we hebben gewoon wat -euh- gepraat." zei ik.

"Oh, oke dan. Ik moet nu echt weg naar mijn werk. Doei schat." zei hij en hij liep naar de garagedeur om de auto te nemen.

Ik zuchtte. Ik had echt nood aan wat goede raad van Melissa, want met Tyler ben ik niet veel qua steun. Hij is echt heel slim, maar hij snapt nooit hoe ik mij voel.

Ik greep mijn telefoon van de tafel en belde Melissa op.

"Heeey meisieee!" riep Melissa door de telefoon.

"Heb je vrij?" vroeg ik.

"Jaa hoor, Will is gaan werken." zei ze vrolijk, zoals quasi altijd.

"Tyler ook, ik heb wat advies nodig!" zei ik.

"Oh oke, ik heb net lekkere snacks gemaakt. Kom je naar mij toe?" vroeg Melissa.

"Is goed, ik ben daar binnen 2 minuutjes." zei ik en legde de telefoon uit.

Snel trok ik nog wat schone kleren aan en stapte in onze andere auto.

---------------------------

Zooooo het nieuwe deel is begonnen!!