You're mine, i'm not yours

Hoofdstuk 43

2 dagen later mocht Dallas naar huis. Will voerde ons naar mijn huis. Dallas was nog zwakjes, dus daarom moest er iemand voor hem zorgen. Zijn ouders waren allebei niet thuis dus daarom besloot ik voor hem te zorgen. Onze ruzie was al deels bijgelegd. Binnen liep ik naar de keuken, waar ik een zakje chips uit de kast haalde.

"Wil je ook wat?" vroeg ik aan Dallas.
"Graag." antwoordde hij.

Ik verdeelde de inhoud van de zak in twee potjes en gaf het ene aan Dallas.

"Sorry." zei Dallas plots uit het niets.

"Waarvoor?" vroeg ik, maar ik wist al in mijn hoofd wat hij ging zeggen.

"Sorry dat ik zo'n slechte jongen ben." zei hij.

"Nah, laten we dat nu vergeten." zei ik en ik glimlachte naar hem.

"Hoe gaat het op school?" vroeg hij.

"Shit school! Volledig vergeten!" riep ik.

"Wow rustig, je had twee weken vrij door het voorval met Bastièn, weet je nog?" zei Dallas.

"Oef, gelukkig! Dus als ik het goed heb, moeten we overmorgen weer naar school." zei ik.

"Klopt, Mel, Will, jij en ik." zei hij.

"Jij? Je bent nog maar net uit het ziekenhuis!" riep ik uit.

"Ja, maar ik ben kiplekker! Dat zei de dokter ook! Niets aan de hand met mij hoor, ik red me wel." zei hij.

"Jij moet het weten." zei ik en ik haalde mijn schouders op. Gulzig propte ik nog een chipje in mijn mond.

------------------------------

De volgende morgen schrok is wakker door een luide plof. Het kwam vanuit de hal. Snel liep er naar toe en trof onderaan de trap een gevallen Dallas aan.

"Dallas!" riep ik geschrokken.
"Alles oké, ik heb niets. Ik probeerde enkel de trap af te gaan met mijn krukken, maar dat is zowat mislukt." zei hij. Ik zuchtte opgelucht.

"Maar help me even recht." zei hij. Braafjes hielp ik hem recht en leidde hem naar de keuken waar ik een omeletje zal klaarmaken. Vandaag is het zondag en morgen moeten we terug naar school. Bah. De Boomzaag wil ik ZEKER niet tegenkomen die dag.

Ik brak de schalen van de eieren en goot de eiinhoud in de pan. Ik deed er ook wat spekblokjes en stukjes bieslook bij. Mmm, dat rook lekker. Ik verdeelde de portie in twee en daar zaten we dan, smakelijk te eten van het omeletje. Maar veel rust hadden we niet.

DING DONG

Zuchtend liep ik naar de deur. Toen ik hem opentrok werd ik direct wat blijer. Daar stonden Mel en Will!

"Kom binnen!" zei ik en trok de deur volledig open.

"Mmm, omelettt. Is er nog wat?" vroeg Mel.

"Sorry, te laat!" zei ik en ik lachte.

"Wel, je hebt zeker ook al gemerkt dat we morgen naar school moeten hé." bego Mel.

"Ja, pff." zei ik.

"En het probleem is: ik heb geen kleren meer!" riep ze uit.

"Hoezo geen kleren meer? Je hebt een hele dressing vol!" riep ik.

"Ja, maar niets is perfect voor morgen!" riep ze uit. Melissa toch.

"Dus mijn voorstel is: wij tweetjes gaan samen shoppen en Dallas en Will kunnen thuisblijven en fifa spelen." ging Melissa verder.

"Oke, prima! Maar ik kleed me eerst wel even aan." zei ik en ik liep naar boven.

"Oké, gaan we dan ontbijten in Starbucks?" vroeg Mel.

"Ik heb al gegeten." zei ik droog.

"Maar ik nog niet!" riep Melissa verontwaardigd.

"Oké dan, een koffie kan er wel altijd in." zei ik en ik deed vlug wat mascara en lipbalsem op. Ik greep mijn zonnebril en mijn handtas. Klaar om te vertrekken!

------------------------------

Hey, ja sorry voor het korte stukje. Maar ik wou graag wat posten. Volgende keer word het langer! Blijf voten en comment 😊