You're mine, i'm not yours

Hoofdstuk 32

We liepen door de deur van het klaslokaal. 18 blikken, inclusief de leerkracht, keken ons aan.

"Zo, de meisjes hebben ook eens besloten om naar de les te komen." zei de leerkracht met een grijns. Gelukkig was het de Boomzaag niet. "Bon, asseyez-vous." zei hij en hij ging verder met de les. In de middagpauze zullen Melissa en ik gaan praten met de verschrikkelijke directrice. Ook moesten we nog dit weekend het bureau van haar oppimpen. De hele les door verzinden Melissa en ik wat we zouden zeggen tegen haar.

"Meisjes achteraan! Zwijgen!" zei hij voor de verandering in het Nederlands, want normaal spreekt hij altijd Frans in de les Frans.

Melissa en ik negeerden de opmerking. We gingen gewoon door met praten.

"Zwijg!" riep de leerkracht woedend, de stoom kwam bijna uit zijn oren.

Melissa en ik waren meteen stil.

"Ik vind dat jullie-" zei de leerkracht, maar hij werd onderbroken door de bel.

Mel en ik stoven meteen uit de klas en begonnen te lachen.

"Nou, dit noem ik nu echt een saved-by-the-bel situatie!" zei ik en ik begon heel hard te lachen. Melissa lachtte uitbundig mee.

De volgende twee lesuren verliepen vlotjes, zonder al teveel ruzie met de leerkrachten. In de kantine aten Melissa en ik razendsnel ons eten op en vertrokken dan naar het bureau van de directrice, beter gekend als 'de hel'.

Voorzichtig klopte Melissa aan.

"Binnen!" riep de directrice luid.

"Dag mevrouw de directrice." zeiden Melissa en ik braaf.

"Zozo, wat hebben jullie nu weer uitgespookt?" vroeg ze en ze zette haar bril op het puntje van haar neus.

"Nee mevrouw." antwoorden we braaf.

"Komen jullie dan nu al mijn bureau schilderen?" zei ze met een lachje achteraan. Ze lacht echt als een heks, wat mij niet verwonderd want ze is ook een echte heks.

We schudden van nee.

"Wat komen jullie hier dan doen?" vroeg ze.

"We komen hier praten over Dallas." begon ik.

"Ooh, dat rotjoch." zei ze en ze rolde met haar ogen.

"Uhm, ik wil zeggen dat hij onschuldig is." ging ik verder.

"Vertel." zei de directrice.

"Dus, het is Bastièn die de schuldige is." zei ik en ik vertelde het hele verhaal.

"Nou, ik hoop dat jullie de waarheid spreken. Voor mijn part mag Dallas het opnieuw proberen. Maar dit is zijn láátste kans! Als er zich kog problemen voordoen, word hij definitief geschorst en dan kunnen jullie mij niet meer overtuigen." zei ze en ze schonk ons een glimlach.

Opgelucht slaakte ik een kreetje.

"Dankuwel mevrouw, echt waar!" zei ik blij.

"Dat is graag gedaan, brengen jullie jullie vriend op de hoogte dat hij mag terugkeren?" zei ze.

"Jazeker mevrouw." zeiden we.

"Dan mogen jullie gaan." zei ze en ze glimlachte nog eens.

Voor de deur draaide ik mij nog eens om.

"Weetje mevrouw, u bent stukken mooier als u glimlacht. En probeer eens met je haar los, dat staat je waarschijnlijk ook veel mooier dan die strakke knot." zei ik en ik knipoogde naar haar.

"Dankjewel." zei ze en ze lachte verlegen.

Met een goed gevoel verlieten Melissa en ik het bureau.

-----------------

Ten eerste heb ik al de 600 reads gehaald! Omg!!! Dankjewel guysss!!! En ten tweede blijf voten op mijn verhaal!" ❤️

Mijn doel is:
-1000 reads
-100 votes
-50 volgers

❤️❤️❤️