Hoofdstuk 11

80 3 0
                                    

Nog half slapend kwam ik uit de kamer.  Melissa en Marie volgden ook.

"Dag meisjes." zei de papa.
Ik schrok, wat doen zij nou hier?
"We hebben nog eens nagedacht over jullie straf gisteren..." zei de mama.
"We hebben ingezien dat jullie erg stout waren... En daarom geven we jullie twee dagen huisarrest..." zei de papa.

"WAT?!" riepen we alledrie in koor.
"Euhmmm ik zal maar naar huis gaan denk ik..." zei Marie.
"Niets van!" zei de mama.
"Marie, we hebben je ouders gebeld en we hebben ook verteld wat er gebeurd is. En je mag kiezen, ofwel ga je naar huis, en dan heb je alleen huisarrest. Ofwel blijf je hier, en dan hebben jullie samen huisarrest." zei de papa.

Marie wierp een boze blik.

"Nou, ik denk dat we hier alles gezegd hebben..." zeiden ze en ze gingen weg.

"F*ck, denken ze nou echt dat wij baby zijn ofzo??!!!" riep ik boos.
"We laten ons toch niet doen he?" zei Melissa.
"We kruipen vanavond gewoon door het raam, ja." zei Melissa.
"Ooh Mel, zo ken ik je weer!" zei ik blij.

"We gaan terug naar dezelfde bar zoals gisteren. Dan zien we 'THE BOYS' terug." zei Marie met een starende blik.

"Starende blikken zijn verliefddd!!!" riep ik.
"Niet waar..." zei Marie met een glimlach.
Het was even stil, maar niet voor lang. We lachten zo hard, tot we geen adem meer hadden.

Het was een saaie dag, maar toch bereikten we de avond.
We maakten ons op, deden onze mooiste jurk aan en deden het raam open.
"Zo... Hier staan we dan... Gaan of niet gaan?" zei ik.

"Gaan!" zeiden Marie en Melissa.

We liepen naar het caféetje, maar tot onze grote verbazing, was het gesloten...

"Shit!" zei Melissa.
"Neeeeeeeeeee!" zei Marie.
"Kakkerdekakkak." zei ik.

We gingen net rechtsomkeer maken, maar eerst voelden we handen voor onze ogen.

"Kiekeboe!" riepen er drie jongens.
We draaiden om.
Thomas gaf Melissa een kus.
Tyler gaf Marie een kus.
Maar Bastièn gaf mij geen kus.
Ik keek in zijn doordringende ogen.
Ze keken triestig. Wat zou er zijn met hem? Ik heb besloten om er nog niet naar te vragen.

Triestige ogen...

-----------

😘

You're mine, i'm not yoursWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu