You're mine, i'm not yours

Hoofdstuk 2.1

Zenuwachtig belde ik aan bij Melissa. Al snel hoorde ik het slot omdraaien en ik kreeg de vrolijke Melissa te zien. Snel keerde haar gelukkige gezicht om naar bezorgdheid.

"Kom snel binnen en vertel!" zei ze en ze trok de deur nog wat wijder open.

Ik zette me neer in de zetel en Mel verdween voor enkele seconden in de keuken, tot ze terugkwam met wat lekkere, gezonde snacks. Ze plaatste de plateau neer op het tafeltje voor ons en ging naast me zitten.

"Ik voel dat er wat niet juist is, tegen mij kan je alles vertellen hé!" zei Mel.

"Wel, vanochtend ging ik gewoonlijk gaan lopen in het park, maar ik botste tegen iemand. En die persoon was Dallas." begon ik.

Melissa keek geschrokken.

"Hij zei dat hij mij miste, en dat hij voor altijd van me zal houden. Hij woont samen met Marie, maar wil haar niet ten huwelijk vragen omdat hij nog steeds op mij wacht. En toen ik vertelde dat ik net verloofd was met Tyler zei hij dat hij wist dat ik mij allang over hem gezet had en toen zei hij vaarwel, voor altijd. Wat moet ik nu doen??" zei ik toen ik op het einde in tranen uitbarste.

"Skyler, je weet toch wel nog wat hij gedaan had?" zei Melissa vol medeleven.

"Ja, maar toen was hij jong en dronken. Maar nu hij dit zei, besef ik dat hij nog altijd spijt heeft en nog steeds van me houdt!" zei ik tussen mijn tranen door.

"Maar je hebt toch Tyler? Je bent er net mee verloofd!" zei Melissa.

"Ik betwijfel of hij wel de ware is, hij begrijpt mij nooit en voelt nooit aan wanneer er iets niet goed zit! En nu ik eraan denk, maakte hij eigenlijk gebruik van de situatie toen ik wegliep wanneer ik Dallas zag kussen met Marie." zei ik toen er nog meer tranen over mijn wang liepen.

"Volg gewoon je hart." zei Melissa en ze gaf me een gemeende knuffel.

-ondertussen in de gevangenis-

P.O.V. Bastièn
"Ik wil wraak, en ik zal haar kapot krijgen. Wat ik er ook voor moet doen..." zei ik stil tegen mezelf. De laatste seconden in deze cel, en dan krijg ik eindelijk mijn vrijheid terug.

"Meneer, u mag meekomen." zei een mannenstem, terwijl de celdeur opengetrokken werd.

Braafjes volgde ik hem tot de buitendeur, waar ik nog snel even werd tegengehouden door de hoofdcipier.

"Jongeman, u weet dat u uw vrijheid krijgt. Maar dat is onder enkele voorwaarden. U komt niet in de buurt van de personen die u bedreigd hebt. We hebben een appartement voor u uitgezocht die ver genoeg ligt van hun huizen, waag het niet dichterbij te komen want anders vliegt u weer direct in de cel, begrepen? Maak ook dat u binnen de kortste keren een job gevonden hebt." zei hij.

Ik knik kort.

"Wel, dan schenk ik u nu de vrijheid." zei hij en hij opende de buitendeur.

Vol zelfvertrouwen liep ik buiten.

Skyler Jones, here I come!