You're mine, i'm not yours

Hoofdstuk 34

Al lachend liepen Mel en ik naar mijn huis, mijn ouders waren toch niet thuis - zoals anders - dus dan kon ze evengoed blijven slapen.
Maar toen ik de voordeur wou openen werden mijn ogen groot. Een blaadje met het opschrift: 'Je bent nog niet van me af.', hing aan de deur geplakt.
Trillend nam ik het blaadje beet en toonde het aan Mel.

"Wie heeft dat geschreven?" vroeg ze bang.
"Ik weet evenveel als jij.." zei ik.

Plots viel mijn oog op een bewakingscamera.

"Bingo." zei ik.
"Huh?" zei Mel verbaasd.
Ik wees naar de camera, meteen snapte ze wat ik bedoel.

Binnen liepen we mijn vader's bureau in. Ik startte de computer op.
Even later bekeken we de camerabeelden. We draaiden het beeld terug.

"Daar!" wees Mel en daar stond... Bastièn...
"Bastièn, verdomme!" riep Mel boos.
"Ik zal hem eens wat leren." zei ze en ze stond recht.

Ik staarde recht voor mij uit.
"Wacht, ik heb een idee." zei ik.

~~~~~~~~~~~~

De volgende dag was Dallas gelukkig weer op school. Ik zag echt al op tegen morgen, dat stomme verven van haar bureau. Ze had al verf gekocht en alles wat er bij hoorde, zelfs nieuwe meubels! Die wij natuurlijk mogen zetten... In de gang liep ik naar mijn locker om nog een aantal boeken eruit te halen voor de komende lessen. Ik gooide mijn locker dicht en liep terug naar Mel. Maar onderweg kwam ik de directrice tegen. Ze was PRACHTIG. Haar haren los, een beetje make-up op, hippe kledij. Mijn mond viel spontaan open van verbazig.

"Mevrouw, u-u ziet er geweldig uit!" complimenteerde ik haar.
"Dankjewel juffrouw." zei ze en ze bloosde.

Nog altijd verbaasd liep ik verder naar Mel, waaraan ik natuurlijk direct vertelde over de directrice. De dag verliep zonder enige problemen. Tót we thuiskwamen. De voordeur stond open.

"Shit! Heb ik hem niet dichtgedaan?!" riep ik bang. Stel je voor dat er nog iemand binnenzat?! Overstuur belde ik snel Dallas op.

"Ik kom meteen!" antwoorde hij.

1 minuut later kwam hij aan. Hij stapte uit de auto met een... revolver in zijn hand, ja een revolver!

"I-is dat een geweer?" vroeg ik angstig.
"Je weet maar nooit." was zijn antwoord.
"Hier, ik heb nog één voor jou." zei hij en hij overhandigde me een tweede exemplaar.
Bevend nam ik het aan.

"Ik ga eerst." bood hij en stapte zelfzeker naar binnen. Hij leek kalm, maar toen ik tegen hem aan stond voelde ik dat hij ook trilde. Ofwel was het mijzelf dat ik voelde.
Ik stond tegen zijn rug en liep achteruit.

Ik was doodsbang...

-----------------

😱