You're mine, i'm not yours

Hoofdstuk 5

Plots wist ik niet meer wie ik was, wat ik daar deed. Alles werd zwart voor mijn ogen en toen ik weer wakker werd was ik nog altijd in dat nare gebouw. Ik zette het maar op een rennen. Ik bleef lopen tot ik niet meer kon. Zo hard mogelijk. Een heleboel mensen liepen achter mij. Ze wouden mij tegenhouden. Toch kon ik weglippen. Buiten bleef ik rennen, al achtervolgde mij niemand meer. Zonder nadenken liep ik weer naar huis. Ik herinnerde mij alles.

"Skyler, liefje! Waar zat je mijn schat?! Ik dacht dat ik je kwijt was!" riep mama.
"Ooh, Skyler! Blij dat je weer terug bent. We waren zo ongerust." zei papa.
Ze gaven mij allebei een grote, dikke knuffel en ze belden de politie dat alles weer in orde was. Blijkbaar hadden ze dus ook al de politie gevraagd om zoekacties uit te voeren.
Ik vroeg aan moeder hoelang ik wel wegzat.
"3 jaar." was het antwoord.
"3 hele, lange jaren zonder mijn dochter. Het was verschrikkelijk." zei ze er nog achterna.
Ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik was overdonderd.

Ik vertelde het hele verhaal. Volgens hen moest ik dit aan de politie vertellen. De dag erna ging ik uiteindelijk naar de politie. Ik gaf hen alle details. We reden samen met een paar politiekorps naar het gebouw toe. Toen we het gebouw naderden, stonden de letters W.C.K.D in de muur gekrast. Ik kende die letters van ergens. Zwaar gewapend viel de politie het gebouw binnen. We gingen naar de bezemkast en gingen hét echte gebouw binnen.

Maar toen ik daar binnen kwam, kon ik mijn ogen niet geloven.
ALLES was daar verlaten. Iedereen lag daar dood op de grond, alles was verwoest. Wat was er hier gebeurd?

Ik zag Bastièn op de grond liggen en ging langzaam naar hem toe.
Hij had een briefje in zijn hand met 'Skyler' erop geschreven.

Ik nam het uit zijn hand en draaide het om. Op de achterzijde stond:

'REMEMBER, W.I.C.K.E.D IS GOOD.'

Plots wist ik weer vanwaar ik dat kende. Het was van de film 'The Maze Runner...'